Maandelijks archief: augustus 2017

Gebroken rouw deel 2

 

Al eerder schreef ik gebroken rouw.
Twee gezinnen die totaal verschillende blikken op het leven ėn Danielle hadden.
Alle spullen van Danielle lagen bij haar vader, daar was haar slaapkamer. Gevolg was nadat zij overleed wij letterlijk met lege handen stonden
Wij hadden wel een aantal spullen, maar haar sieraden, make up etc lag niet bij mij. Ilse had de badjas waarin zij naar het ziekenhuis werd vervoerd direct na haar dood gekregen. Ik een foto en oh zo.n waardevolle test  Maaike een horloge, Wessel vnl foto.s. De ring gaf ik zoals beloofd aan Kelly.

Nu rouwen beide gezinnen op totaal eigen wijze, probeert een ieder de ander te respecteren.

Zoals vele onder ons gescheiden zijn, bedenk jezelf eens dat jullie dit nog samen moeten doen. Met totaal andere kijk op leven en misschien de dood?

Na de uitvaart die voor beide naar wederzijds respect verliep scheiden onze wegen. Soms kwamen wij elkaar tegen, maar elkaar opzoeken, nee dat doen wij niet.

Vanavond ontvang ik een apje, ben je thuis? Dat was ik niet, Ilse wel, er waren spullen van Danielle die hij wilde brengen. Ilse heeft de tassen aangenomen en heeft alles waar zij bijna 11 maanden op heeft moeten wachten op de tafel gelegd.

De oorbellen van haar zus
De kettingen van haar zus
De shirtjes van haar zus
De broeken van haar zus

Hevig geëmotioneerd hebben wij elkaar zojuist aan de telefoon.
Mam weet je wat er ook bij zat, zegt Ilse snikkend…..een wimperhaartje en alles ruikt naar Danielle. Samen huilen wij aan de telefoon vertel ik haar dat we vanavond met Wessel en Maaike de spullen uitzoeken.

Gebroken rouw…..respecteren en waarderen, zo moeilijk met ieder zijn eigen verdriet. Toch ben ik er trots op, dat het lukt om dit stuk te doen. Je eigen verdriet en misschien je eigen trots ondergeschikt maken is niet makkelijk. Toch is dit gelukt en zullen broer en zussen een stukje zus bij zich kunnen dragen.

Ikzelf heb even een flink potje gehuild, mijn ex een bedankje gestuurd en rij nu terug naar Nederland.
Zodirect mijn kinderen in mijn armen sluiten is waar ik nu behoefte aan heb.

Nicolette

Leraar

Leraar……

Bij mijn presentaties zijn altijd docenten aanwezig.
Mannen en vrouwen die met passie hun beroep uitoefenen.

Gisteren na de 1e presentatie spreek ik met u. U vertelde mij dat 3 familieleden waaronder uw broer aan drugs waren overleden. Ik benoem dat dat niet misselijk is.

Het uur erna ontmoet ik u.
U wil mij iets zeggen, maar dat lukt niet omdat u moet huilen. Ik geef u een pepermuntje en wacht tot u rustig bent.
Uw zoon had ketamine gebruikt en dat ging heel fout…..u moest in het ziekenhuis komen, waar uw zoon gelukkig weer opknapte.

Ook u was er, u vertelde over uw zoons en de teleurstelling die zij u brachten. Teleurstellingen die drugs gerelateerd waren.

U sprak ik 2 maanden geleden. Een leerlinge van u at paddo,s en voor uw ogen sprong zij van de flat af.

Leraar, een mooi beroep, maar zoals u vanmiddag zei; ” dit jaar zit het mij tot hier!”

Weet dat ik het erg waardeer en respecteer dat u onze kinderen onderwijs wil geven.

Tot gauw!

Nicolette (team Danielle).

Hilda

Voor de tweede keer werd in onze wijk een avondvierdaagse gehouden, opgezet door het wijkplatform , met als doel bewustwording van de (eigen) gezondheid . Een mooie gelegenheid om iets aan mijn gezondheid te doen, aangezien ik door mijn werk nogal veel ‘zit’. Dit keer wilde ik echter niet zomaar lopen en bedacht hierbij tevens de Stichting Team Danielle onder de aandacht te brengen en tevens geld in te zamelen door sponsors te zoeken voor de ‘gelopen’ kilometers! Ik werd daarbij ondersteund door mijn schoonzusje en haar dochter in Rolstoel. Helaas hebben 2 andere deelnemers op t laatste moment moeten afhaken ivm werkzaamheden . Dat heeft de pret niet mogen drukken. Wij hebben met ons drietjes iedere avond vijf kilometer gelopen en uiteindelijk deze vierdaagse met een mooi resultaat van €50,00 en met een heus ‘blarenbal’ mogen afsluiten . Dit bedrag heb ik namens mijn bedrijf IBeD ( individuele begeleiding en dagbesteding) verdubbeld en heeft Nicolette inmiddels mogen ontvangen. Ik hoop dat wij hiermee een ‘ruggensteuntje’ hebben kunnen leveren zodat Nicolette haar werk door haar stichting kan blijven voortzetten !! Want het zal je kind maar zijn, die dit overkomt. En voorkomen is beter dan …toch? Ik wens iedere betrokkene en/of werkzaam bij deze stichting ontzettend veel succes voor de toekomst. Dat jullie maar heel veel uitnodigingen mogen ontvangen om te komen spreken waardoor jullie doel bereikt mag worden!! En voor Nicolette heb ik diep, zeer diep respect hoe zij met dit ontzettend grote verdriet , dat een mens nooit hoopt mee te hoeven maken, omgaat, verwerkt( als je t zo kunt noemen) en omgezet heeft in een ontzettend mooi initiatief. Nogmaals heel veel succes aan allen, met name aan Nicolette, de mamma van Danielle ❤️

foto van Hilda Helena.
foto van Hilda Helena.
foto van Hilda Helena.

Daar zit je dan…..

 

Drie presentaties vandaag op het Technisch en Maritiem college. Drie totaal verschillende groepen op alle fronten.

Daar zie ik jou zitten, tikkie bijdehand tegen mij, in uitspraken en blik. Dan start ik de presentatie en zie ik jouw houding veranderen. Als ik klaar ben zie ik je draaien en kijken, kom je via een omweg nog even naar mij toe. We praten wat en je gaat weer weg
10 minuten later ben je er weer,nu met iemand bij je. Je vraagt of wij even kunnen praten, natuurlijk kan dat……
Jouw zus had xtc geslikt, het was heel fout gegaan, zij raakte ook oververhit en haar lever was er ook mee gestopt….zij kreeg ook een levertransplantatie……En die was gelukt! Nu met medicijnen ging het goed met jouw zus, ze had zelfs een baan.

Ik ben erg onder de indruk van dit verhaal, het raakt mij erg
Ik geef een armbandje mee die jij aan je zus zou geven.

We praten nog over jouw opleiding en over jouw hobby’s. Jij bent ergens heel goed in, daar krijg ik foto’s van te zien.

Ook vertel je mij dat je blowt, om af en toe je problemen te vergeten.
Hier praten we samen nog over, 20 minuten later gaat de bel, zeg jij doei en ga ik mijn volgende presentatie in.

Lief lief kind, dank je wel voor het vertrouwen dat jij in mij had om dit te durven te vertellen.

Veel liefs Nicolette

ANBI

Zeer mooi nieuws!!

Ik heb een ANBI status gekregen!!!

Met het engelengeduld van Tien Heuvel is er een geweldig plan uitgeschreven.

Ik ben zeer trots!!!!

Wil jij ook helpen om het Kusje van Daan langs de wegen te krijgen?

Je kan nu dus met je bedrijf doneren en dit bij je belasting opvoeren.
Misschien nog goed om te weten dat als mensen voor 5 jaar doneren en dit vastleggen is de jaarlijkse donatie volledig aftrekbaar. Als mensen eenmalig doneren geldt nog een drempel van 1 procent van het inkomen.

Wil je gewoon doneren, dat kan natuurlijk ook, alle beetjes helpen!

X Nicolette

foto van Nicolette Roze.

Hier maak ik mij hard voor…….

Nicolette Roze heeft een link gedeeld.

Dit is waar ik mij hard voor heb gemaakt!
Lees het artikel eens, hiervoor ben ik bij de staatssecretaris geweest.
Hier heb ik vorige week over gemaild naar het trimbos.

Nu staat er dat er meer doden zijn, er (nog) geen landelijk registratie systeem is van overleden mensen.
Ook zie ik de xtc gerelateerde overleden mensen in het artikel.

Mensen denken dat ik een hetze tegen drugs heb. Dit is niet het geval, ik wil dat mensen weten wat ze gebruiken
Ook wil ik dat ze weten wat testen is.
Verder veroordeel ik mensen die gebruiken niet, vind ikzelf drugs gebruik iets waar mijn behoefte niet ligt.
(Nee, ook geen drank en of sigaretten).

De mate van vergiftiging die xtc-gebruikers opliepen door de drug, is de afgelopen jaren verergerd. De vergiftigingen kunnen leiden tot onder meer een coma en hartproblemen.
NU.NL

www.kantoor10.nl

Het eerste boekjaar van Stichting Team Daniëlle is afgelopen. Alles op een rijtje gezet (digitaal) en de stukken gearchiveerd voor degene die de jaarrekening gaat maken.
Nu we een ANBI status hebben, zijn we sowieso verplicht om de financiën te verantwoorden Bijkomend voordeel is dat we inzicht krijgen in wat het resultaat is geweest van de verschillende acties en evenementen.
#voldaan #kijkjeindekeuken

foto van Tien Heuvel.

Zeeland

Zeeland, vanavond op terras.
Meerdere koppels zitten hier, jij doet de bestellingen.
Een ander koppel zegt iets over pillen, ik zwijg eerst nog. Jij doet mee aan dit gesprek en verteld op terras jouw ervaringen met pilletjes. De gesprekken zijn luid en goed te verstaan. Ik hoor slikken, testen, en nog wat kreten.
Dan besluit ik toch wat te zeggen en vraag of ze een mobieltje hebben en op www.teamdanielle.nl willen lezen.
Er wordt naar mij gekeken, telefoons worden gepakt.
Jij doet eerst nog wat “grappig” maar daarna lees je en schrik je en huilt.
Oh nee, oh jee …….. Jij komt bij onze tafel praten, blijft sorry zeggen.
Ik zeg “geeft niet” we praten over naïef gedrag. Je gaat weer verder met werken en komt ons een kopje thee van jou aanbieden.

Met de mensen met wie jij sprak praat ik nog even.

Bewustwording, zomaar op een terras in Burg Haamstede.

Jij zegt dat jij zeker weten gaat lezen.

Wees voorzichtig x Nicolette

7 juli 2017

Lieve Daan,

Lekker typische avond om naar je toe te schrijven. Mama een weekend weg met Sylvia, Maaike lekker boven op haar laptop, Wessel met vrienden, ik lekker op de bank muziekje luisteren en papa, papa is naar de wildeman, de vrijdag avondjes behouden die jullie samen hadden moeten meemaken.

Ik heb muziek aan en plotseling komt er een liedje van jou voorbij, ‘treur niet’ van diggie Dex. Maar de dingen die hij zegt ‘treur niet om mij’ hoe zou ik niet om jou kunnen treuren? Ik treur de hele dag door. Over een week ben ik jarig, we hadden het vorig jaar zo gezellig! Helium, foto’s schieten, en zo als gewoonlijk heel veel lachen samen.

Nu ruim 11 maanden verder, merk ik aan mezelf dat ik volwassenen ben geworden dan hoe ik een jaar geleden was. Natuurlijk is dat logisch ik bedoel ik groei ook, ik word ook weizer en ik word ook ouder. Maar toch is het gek, ik had nu al zo veel dingen meer mogen doen met je. Ik had het zo graag gewild. Het is bijna 1 juli en dan heb ik je al 11 fucking langen, stomme, moeilijke, maanden niet gezien? Wat een hel is het.

Dat alle nabestaanden van jou in een hel zitten is een feit, ik hoop zo dat waar je ook mag zijn je het goed heb. Ik hoop dat je alles kan doen en laten wat je hier niet kon. Ik hoop dat je net zo veel aan mij denkt als ik aan jou.

Ik wil niet erover denken dat je al zo lang bij ons weg bent, maar het beseffen komt steeds weer terug. Hoeveel steun mensen me ook bieden, hoeveel aandacht mensen me ook maar geven, hoeveel liefde mensen me geven. Ik had het veel liever allemaal van jou gehad.

Lieve Daan, me wereld staat op ze kop en me hoofd slaat op hol als k dingen besef. Zus, ik mis je meer dan ooit! Ooit hoop ik je alle leuke dingen te mogen vertellen, en hoop k dat we samen weer lol mogen maken. Je was het beste voor me, ik hou van jou.

If you had been here it would have been a lot better, I have to accept it. How hard I find it. You pulled all the energy out of my body and you were what I needed and have in these times.

Ontelbaar veel kusjes van mij ❣️💥💋.

foto van Ilse Koopen.
foto van Ilse Koopen.

Presentatie

Vandaag 07:15 uur staat Tom al fris en fruitig voor de deur om mij op te halen.
Heerhugowaard, drie klassen wachten op mij voor een presentatie.
08;30 uur komt de eerste klas binnen, jonge kinderen leeftijd 12,13 jaar. Goede vragen en met een perfecte leshouding nemen wij 1.5 uur later afscheid.
Van iedereen krijg ik een handdruk en de volgende groep komt alweer binnen.
Ook nu goede vragen en 1.5 uur later wederom de ene klas eruit en de andere erin.

Lieve kinderen van vandaag, jullie hebben het super goed gedaan, ik ben trots op jullie!
Carla Roselaar jij bedankt dat ik mocht komen.
#Breijder jeugdzorg Margriet Katoen fijn dat je kwam.
# leger des heils, jullie ook bedankt, fijn dat jullie aanschoven.

Iedereen met oortjes van Stichting Team Daniëlle naar huis.
Kusje van Daan heeft weer mooie nieuwe kusjes, daar hebben jullie goed je best op gedaan!

Wees voorzichtig!

Liefs Nicolette

#Huigens college Heerhugowaard.

foto van Nicolette Roze.
foto van Nicolette Roze.

Nicolette

Nicolette,

Gisteren voorlopig de laatste presentatie van dit schoolseizoen gehad. Volgens mij nummertje 60.
Alle presentaties ben ik erbij geweest, honderden kilometers in de auto. Meestal heel vroeg op weg, jij nog de laatste mailtjes behandelen zowel privé alsmede op je werktelefoon. Op de terugweg spraken we de presentaties nog even door, daarna ging je vaak de binnenkant van je oogleden bekijken.
Op alle scholen werden we allerhartelijkst begroet dan op weg naar het lokaal, de PowerPoint installeren en wachten op wat komen ging. Daar kwamen ze binnen, telefoon in de hand, oortjes in. Luidruchtig en vaak niet wetend wat hun te wachten stond. De druktemakers gingen gelijk achterin zitten, de meer bedeesde voorin. Wij wisselen een blik van verstandhouding, na een groot aantal presentaties weten we wel dat het goed gaat komen.
Moet ik jullie introduceren vragen de docenten geregeld, nee hoor antwoord jij dan, ik neem de klas hierbij van je over. Ik glimlach dan altijd even want ik weet wat er komen gaat.
Goedemorgen, ik heb een slechte mededeling en een goede mededeling. De telefoons gaan weg, wil ze niet horen en zien en de oortjes gaan uit. Sommigen kijken zeer verongelijkt. Zo de toon is gezet. Wat is dan de goede mededeling, durven sommige te vragen. Nou dat ik er ben zeg jij.
Nadat het eerste liedje is gehoord, begint de presentatie. Als leidraad gebruik je de Power point. Doodse stilte valt, naarmate de presentatie vordert kan je een speld horen vallen. Af en toe zie ik gezichten wegkijken en huilende kinderen. Ook docenten en volwassen toehoorders kunnen het vaak niet droog houden. De interactie die vaak volgt met zo’n groep kinderen doet jouw presentatie soms gelijk veranderen. Ik zit vaak met gekromde tenen te luisteren en bij de laatste presentatie wilde ik bijna inbreken, maar hield gelukkig mijn mond. Zoals altijd komt alles op z’n pootjes terecht en waarom? Omdat jij de taal van de kinderen spreekt.
Hoe vaak is het niet voorgekomen dat kinderen blijven hangen, nog meer vragen stellen of mededelen wat er in hun nabije omgeving voorkomt. Hoe vaak staan de docenten met open mond, omdat de kinderen na afloop van de presentatie ons een hand komen geven. Dat doen ze anders nooit zegt de docent. Wat mij opgevallen is van deze presentaties is dat waar het ene kind van 15 zich nog bedeesd afvraagt of het wel speelt in hun leeftijdscategorie , de andere in dezelfde klas door de wol geverfd en het klappen van de zweep kent. Zelfde leeftijd zelfde groep.
Wat de aanleiding van het geven van deze presentaties is geweest weten we allemaal, Wat we tot nu toe in een half jaar hebben bereikt mag jij trots op zijn. Ik ben in ieder geval vereerd dat ik hierbij mag zijn. Nu toch even de rust pakken die je nodig hebt, maar iedereen weet dat rust voor jou een relatief begrip is. toch adviseer ik je pak het even.

foto van Nicolette Roze.
foto van Nicolette Roze.

Interview door Layla

Bewustwording’ is mijn kreet; niks meer niks minder

Nicolette Koopen is moeder van de in juli 2016 overleden Danielle. Danielle overleed aan de gevolgen van XTC. Met haar stichting Team Danielle geeft ze presentaties door heel Nederland. “Ik weet nog wel dat toen zij haar ogen sloot, dat ik toen al dacht: dat moet ik anderen besparen. Dit moet anders kunnen.”

Op een zonnige dag gaan we zitten op een terrasje in Haarlem. Nicolette: kort donker haar, vlotte uitstraling en witte sneakers is zoals altijd bij interviews vergezeld door Tom. Danielle overleed aan oververhitting, met een lichaamstemperatuur van 42,7 graden en een zwaar verhoogde hartslag.

“Toen ik hoorde dat zoveel mensen XTC gebruiken dacht ik: dat kan bijna niet waar zijn! Zoveel mensen bleken XTC te gebruiken dat het ook een ‘soort van normaal’ is”. Een wereldverbeteraar is niet wat Nicolette wil zijn. Dat het anders kon, daar was ze van overtuigd.

Na de dood van Danielle begon Nicolette ‘Team Danielle’ waarmee ze presentaties geeft over XTC op scholen door heel Nederland. “Tijdens de presentaties kijk ik ook altijd even de klas rond en pik ik meteen de kinderen eruit die gebruiken. Die durven me niet aan te kijken”.

IMG_4406
Nicolette met dochter Danielle

Bewustwording
‘Bewustwording’ is mijn kreet; niks meer niks minder. Geen wijzende vinger, daar doe ik niet aan. Ik waardeer iedereen, ik respecteer iedereen. En als je wil slikken dan zeg ik altijd: dan moet je slikken. Maar mijn volgende vraag is dan wel altijd: weet je ook wat je slikt?”

Het onderwerp ‘drugs’ was binnen het gezin van Nicolette altijd bespreekbaar. Ondanks dat heeft dochter Danielle altijd gezegd dat zij dat niet deed. “Ik heb helemaal geen idee waarom ze zei dat ze geen drugs gebruikte. Het was ook niet in de verwijtende sfeer dat we het daarover hadden, we zijn heel open binnen het gezin. Maar ja, het bleek dus anders te zitten”.

Naast presentaties schrijft Nicolette ook stukken die ze plaatst op de website van Team Danielle. Deze stukken zijn voor ouders een aanknopingspunt om met hun kinderen over drugs te praten. Wat Nicolette ouders altijd meegeeft is: “Praat erover! Het is verschrikkelijk moeilijk wat ik nu zeg, maar probeer je kind niet te verwijten”.

Laat jezelf informeren
Een andere tip van Nicolette is: ‘weet waar je over praat, laat jezelf informeren’.
Om zichzelf goed te laten informeren over XTC is Nicolette onder anderen in laboratoria geweest om het maakproces van dichtbij te bekijken.

“Als je weet waar je over praat, kan je daar met je kinderen over praten”. Nicolette benadrukt nog even dat het niet zo is dat kinderen tegenover een goed geïnformeerde ouder niet gaan gebruiken, maar dat het voor een opening zorgt over het gespreksonderwerp. “Het zorgt er in ieder geval wel voor dat kinderen tegen hun ouders zeggen: “Hé mam, dat heb ik ook weleens gedaan, of: oh mam, dat doe ik ook”.

Hoe weet je als ouder dat je kind drugs gebruikt?
“Ik had niet verwacht dat mijn kind drugs gebruikte. Maar nu ik het terug ga kijken: de zonnebril, het flesje water, de suikerspinnen en de lolly’s op feestjes. Wanneer je ze ’s morgens tegenkomt als ze thuiskomen en ze hebben grote pupillen, kaken die nog bewegen en ze niet kunnen slapen ’s nachts, het altijd maar doorgaan. Dat zijn de kenmerken zeg maar”.

IMG_4407
Een van de kusjes van Daan

Verbieden?
“Ik zou drugsgebruik zelf niet stimuleren, maar dat is een persoonlijk iets. Ik zeg ook niet dat het niet mag. Het is mooi als je het een beetje in het midden kan laten. Het is de keus van je kind in dit geval”.

Kan een ouder iets doen om drugsgebruik te voorkomen?
“Nou ja, in deze tijd… Het is heel moeilijk, de druk is hoog. Social Media is killing. Als er op Social Media staat dat je er alleen maar bij hoort als je lange haren hebt, of je moet een tatoeage, dan wil iedereen dat want je moet er allemaal bij horen. De lat wordt gewoon heel hoog gelegd. Het zou zo mooi zijn als je mocht zijn wie je bent. Ik denk als je eenmaal weet wie je bent je jezelf kunt afvragen of je die middelen nodig hebt. Er zal altijd een groep blijven die het wel nodig heeft”.
Foto’s: Nicolette Koopen

Ben je net als ik ook onder de indruk van het verhaal van Nicolette? Like en deel het bericht voor meer bewustwording!

Herinneringen

Herinneringen…….

De week van de laatste momenten en herinneringen is aangebroken.
Gisteren reed ik naar mijn werk, 0715 stapte ik in mijn auto…..
2016 zelfde datum, zelfde tijdstip.
Ik kom beneden, op mijn bank ligt Danielle, wit T shirt, zwart rokje en schoenen nog aan.
Ik zeg huh wat doe jij nou op de bank?
Een onsamenhangend verhaal volgt, de dochter van mijn vriendin was hier ivm haar vakantie en samen zwaaien wij haar uit. Danielle roept nog “geen vriend daar opdoen he”?
Wij lopen weer naar binnen, je gaat nog even liggen, ik maak een theetje.
Dan vlieg je op, zegt “shit, ik moet daar en daar zijn om 0815”. Ik zeg nog, dat ga je nooit redden. Je geeft mij een kus, “dag moettie, luf you” en weg ben je.
Dit was ons allerlaatste moment samen…..onze laatste woorden……onze laatste……en de rest is geschiedenis…

foto van Nicolette Roze.

De kist

De kist…..

Vorig jaar kon ik het niet opbrengen om de kist voor mijn Pellie te maken.
Via de uitvaart organisatie kwam er een prachtige kist.

Een aantal weken geleden begonnen onze kinderen over begraven van Danielle. Hier hadden wij het vorig jaar al over gehad. Geen urnen graf, maar een gewoon graf. In de kist zal Danielle haar urn gaan en de herinneringen die mensen mee willen geven.

Nicolette is een plek uit gaan zoeken, heeft alles geregeld. Aan mij de vraag of ik een kist wilde maken…….

De afgelopen weken heb ik geschuurd en geschilderd, dit viel niet altijd mee. Ookal zeg ik niet veel, mijn gedachtes zijn iedere dag bij Danielle.
Ik heb met mijn ziel en zaligheid de kist gemaakt, Wessel en Ilse zijn beide meegeweest en hebben ook meegewerkt aan dit bijzondere project.

Binnenkort zal Danielle een laatste rustplaats krijgen.
Ook hier zal ik een mooie rustplaats voor haar maken.

Peter

foto van Nicolette Roze.
foto van Nicolette Roze.
foto van Nicolette Roze.

Ik leef mijn eigen leven

Ik kijk naar de beste zangers van Nederland en dan komt dit nummer van Dre Hazes voorbij. Morgen is het 23 juli, de dag waarop we als familie gingen leven tussen hoop en wanhoop en het steeds duidelijker werd dat wij onze lieve, sprankelende, soms keiharde, humoristische, zorgende nicht moesten gaan loslaten. Op dit nummer namen we afscheid van haar als familie. Lieve Danielle, het gemis is enorm, onze familie is nooit meer hetzelfde, wij missen je ieder op haar / zijn eigen wijze. Wij gaan door met leven en doen dit net als jij op onze eigen manier. Je bent een voorbeeld voor ons hoe het niet, maar vooral wel moest. Haal er vooral uit wat er uit te halen valt en leef het leven. Dikke kus waar je ook bent. 💞

Kijk voor meer optredens uit alle seizoenen van ‘De Beste Zangers van Nederland’ op: http://www.sterren.nl/bestezangers Zondag 28 september zong André Hazes …
WWW.YOUTUBE.COM

Toen het begon

Vorig jaar zaterdagavond was ik nu net in het ziekenhuis.
Daar lag je dan, hulpeloos en weerloos.
Direct reageerde mijn lijf hierop, misselijkheid maakte zich meester over mij. Ik zag je, voelde mij hulpeloos, machteloos. Zusters en dokters liepen af en aan, de ruimte veranderde van netjes en ordentelijk naar een slagveld.
Overal lagen omhulsels van gegeven medicijnen, 6 zusters waren nonstop met je bezig. Je reageerde nergens op, niet als iemand iets tegen je zei of vroeg. Ik denk dat ik dat het aller aller ergste vond, jou pijn zien lijden, dat gaf mij letterlijk pijn en misselijkheid.
De geluiden die je maakte kan ik zo terug roepen uit mijn geheugen, ik doe het liever niet, word dan weer misselijk.
Je blik, vergeet ik nooit meer, holle ogen die ergens anders waren. Ik werd er bang van, wat zag je en wat voelde je?
Je hart tikte je lijf bijna uit, ik was zo ongelooflijk bang dat je een hartaanval zou krijgen. Mijn gedachtes zeiden dat ze jouw hart dan niet meer aan de praat zouden krijgen.
Angst, angst,angst, dit gevoel overheerste 100% bij mij.
Wat heb ik je een kusjes gegeven, je hand vast gehouden. Elke keer als je weer weg schoot, je lijf schudde, je keel geluiden maakte en je ogen rolde moest ik bijna overgeven. Om deze reden liep ik op een gegeven moment met een spuugbakje in mijn handen. De dokter, niet zo.n grote iets oudere man zei met gevouwen handen/armen “ze gaat langs de rand van de afgrond”.
Die temperatuur was al snel hoog en bleef hoog. “Ijs, we hebben ijs nodig” hoor ik iemand zeggen, ik denk nog ijs?
Vrij snel lig je in ijscrunch, natte lakens en ventilatoren. Ik zie kippenvel en wil je vasthouden, dit kan onmogelijk. Zo ongelooflijk veel slangen en mensen.
Er ontstaat een levensbedreigende situatie, je wordt op je zij gelegd. Dat wat bedreigend was wordt weg gehaald, ik durf weer adem te halen (ik hield hem in).
Ondertussen zijn wij appart genomen, mdma en amfetamine zijn er in je bloed gevonden. G@dverd@mme wat is dat nou? Ik ga googelen en weet niet wat ik ik lees, xtc? Drank en drugs Lill Kleine schiet door mijn hoofd.

Ik ga bellen ik moet en zal weten hoe of wat en hoor tot 2x aan toe een naam, nog een telefoontje naar de werkplek van de betreffende persoon, ik zeg aan degene die ik overigens ken dat ik de betreffende persoon die bij hem staat het licht uit zijn ogen sla.

Ik app naar hen die mij lief zijn dat het flinke foute boel is. Vrienden zijn op vakantie, we appen als het kan.
Wessel en Maaike waren even in het ziekenhuis en zijn vrij snel opgehaald.

Snachts mag je eindelijk naar de IC, omdat je zo sterk bent hoef je niet aan de beademing. Rillend in een bed met ijs laat ik je achter. Thuis bel ik bij de achterburen aan, hier brande nog licht.
We moeten onze gedachtes en angsten delen, en rond 0300 na het ziekenhuis gecontact te hebben gaan we naar bed.
Hier ligt ik nog heel lang wakker om vervolgens in een onrustige slaap te vallen.

Zaterdag 23 juli 2016, vanaf deze dag is alles, maar dan ook alles veranderd in mijn leven.

foto van Nicolette Roze.

24 juli 2016

Zondag

Zaterdagnacht sliep ik slecht, smorgens moesten wij er vroeg uit, Ilse ging op vakantie. In overleg met de doktoren kon zij weg, zoals zij zeiden “Danielle is 50% van de dood af, ik zou het doen”. Daar stonden wij met een grote glimlach om Ilse uit te zwaaien. Bij het verlaten van de straat kon ik alleen nog maar huilen.

Daarna direct naar het ziekenhuis bellen, kopje thee drinken en naar het ziekenhuis toe.

Daar lag je dan…..ik rook direct een luchtje, melde dit. Het was chemisch, vermengd met ontlasting qua lucht. Ik bedacht mij steeds maar hoe ijdel jij was en wat jij hiervan vond. De dokters update ons, je spieren namen af, het zag er verder beter uit.

Als ik je wat vroeg kneep je in mijn hand om antwoord te geven. Toen ik je vroeg of je wist wie ik was zei je “ja natuurlijk mijn moeder”. Dit mompelde je, maar ik verstond je wel.

Je had een neussonde, wel nog steeds te hoge temperaturen, maar hė je ging vooruit! Ventilatoren hingen om je heen, een laken over je heen.

Na het bezoek weer naar huis veel bellen regelen en een paar uur later weer heen. Je hand vast houden, in je haren kriebelen en kleine verhaaltjes aan je vertellen. Ik sprak niet over de xtc, spanning gaf een negatieve fysieke en ook psychische druk. Wel had ik bedacht wat ik tegen je ging zeggen als je weer thuis kwam…….

Ondertussen contact met Ilse die bijna in Frankrijk was. Bewust hadden wij haar niet over dit alles verteld, wat was dat moeilijk.
Savonds had je bezoek van je papa, wij aten bij mijn schoonzus. Ik werd ge update over hoe dit bezoek verliep, het zag er nog steeds goed uit.

Thuis nog weer met het ziekenhuis gebeld, er was vla gegeten en ze had gepraat. Dat was allemaal een stuk positiever dan s middags.

Ilse was ondertussen op de plaats van bestemming en zo blij dat haar lang gekoesterde droom in vervulling was gegaan.

We besluiten op tijd naar bed te gaan, zijn doodop.
Wederom kon ik de slaap niet vatten, draaien en draaien, denken en malen over dat wat ons overkwam.
Rond 0300 (nadat ik nogmaals naar het ziekenhuis had gebeld) kon ik de slaap vatten.

Onrustig droomde ik over van alles om rond 0700 wakker te worden.

foto van Nicolette Roze.
foto van Nicolette Roze.