Maandelijks archief: maart 2018

Met 2 benen….

Op het moment van het schrijven van dit stuk, vlieg ik hoog in de lucht.
Ik bedenk mij eens en te meer hoeveel ik Danielle mis. Met de andere kinderen app ik de afgelopen dagen hoe het is. Mijn zoon stuurt mij net nog een lief berichtje.
Wij staan met ons allen vol in het leven, zonder zus en kind.
Een paar dagen weg van alles, het is mij gelukt om mijn hoofd leeg te maken.
Ik las boeken, deed mijn social media en zocht naar de rust focus.
Ik besef mij dat ik mij rijk prijs met dat wat ik heb. Nu hoog in de lucht denk ik toch aan de hemel. Want daar is wat ik niet meer heb.
Je wil zo graag dat het bestaat, dat ze het goed heeft. Dat ze geen pijn en verdriet heeft.
Als ik straks land en met 2 benen weer op de grond sta, sta ik ook weer met 2 benen in het leven.
Vanavond eerst de kinderen in mijn armen, ik heb ze gemist.
Morgen een presentatie in Kampen, nieuwe aanvragen inplannen en sporten. Het dagelijkse leven weer oppakken en door leven.
Het blijft een klus, maar wel de moeite waard.
Nicolette

Als ik aan Danielle denk…..

Als ik aan Daniëlle denk…
Dit kaartje kreeg ik in handen op de crematie van Daniëlle. Als ik aan Daniëlle denk, denk ik aan een vlinder, fladderend van bloem tot bloem, vol van leven en spontaniteit.
Dit kaartje werd ook uitgedeeld aan de ouders van een school, waar ik woensdag een presentatie van Nicolette bijwoonde. Als ik aan Daniëlle denk, denk ik meteen ook aan haar familie, die nog zoveel verdriet heeft maar ook dapper doorleeft en leuke dingen doet.
Ik denk aan Nicolette, moeder van Daniëlle “en drie andere kanjers”, zoals zij het zelf verwoordt tijdens haar presentatie.
Nicolettes doel is bewustwording voor de gevaren van xtc en dat lukt!
De zaal luistert 1,5 uur naar Nicolettes verhaal, dat zij begint met de foto’s van een mooie, sprankelende Daniëlle. Alles wordt verteld, hoe Nicolette gebeld werd op vakantie, over hoe Daniëlle stierf met haar hand in haar moeders hand, en dat ze ook op die manier de zaal van het crematorium in werd gereden, met haar hand in haar moeders hand…
maar ook de gesprekken met Daniëlle over evt drugsgebruik, over hoe de broer en zussen van Daniëlle er mee omgaan, hoe xtc gemaakt wordt, hoe makkelijk het is om er aan te komen en natuurlijk over hoe gevaarlijk het kan zijn, en hoe slecht het sowieso voor je gezondheid is.
De ouders in de zaal reageren volop, met vragen en opmerkingen, je hoort uitroepen van schrik, gelach om de grapjes die Nicolette maakt, en je ziet af en toe iemand een traan wegvegen…
Nicolette houdt haar presentatie zo professioneel, zo begrijpelijk voor iedereen, zo menselijk.
Op het moment dat er een filmpje over Daniëlle, met de pakkende kusjes van Daan, en foto’s van Daniëlle te zien is, met de muziek van “Sunny days” van Armin van Buuren is het muisstil in de zaal, “No more butterfies ‘cause they don’t never last”, huil ik in stilte en waarschijnlijk vele anderen met mij.
En wil ik naar Nicolette lopen, die daar zo dapper aan de kant staat te kijken naar de foto’s van haar mooie dochter. Ik wil haar het liefst gaan knuffelen, maar de presentatie gaat weer verder, Nicolettes stem klinkt iets zachter dan voor het filmpje.
Ze sluit af met een zelfgeschreven stuk over de dood van Daniëlle, over de nog warme hand van Daniëlle, over het kaartje voor aan haar teen, over de normaal zo prachtige krullenbos die nu zo verward is, over hoe mooi Daniëlle is en blijft.
Ze eindigt met de opmerking dat Daniëlle een doodgewoon kind was, net als al onze kinderen, dat helaas het gebruik van xtc niet meer kan na vertellen.
De kaartjes die door de ouders zijn ingevuld worden opgehaald, samen met de kaartjes als ik aan xtc denk… en de door de ouders gemaakte kusjes.
Wij zijn met acht personen naar de presentatie gekomen. Het is al laat en tijd om naar huis te gaan, maar dat lukt niet zomaar! Er zijn nog zoveel ouders die Nicolette nog even willen spreken.
We vangen een paar dingen op, zoals een vrouw die Nicolette even wil bedanken voor haar verhaal en haar persoonlijk het kaartje over Daniëlle wil geven, er staat een erg lieve tekst op. Er is een vrouw die zegt dat ze Nicolette niet kent, maar toch trots op haar is. Een omhelzing volgt. Er zijn nog veel meer omhelzingen en lieve aanrakingen.
Dit is wat Nicolette losmaakt bij mensen, bewustwording is een feit!

 

Els

Verdrugst

Vorige week zou ik hier eigenlijk over schrijven, het werd een week later.
Verdrugst, ik denk niet dat het een bestaand woord is, wel denk ik dat een ieder snapt waar ik het over heb.
Alles lijkt om drugs te draaien.
Vorige week gedonder vlakbij mijn woonplaats.
Kijk een serie, hoe vaak gaat het om drugs?
Gisteren las ik het boek Paul Roozendaal, uit de goot.
Helemaal maar dan ook helemaal naar de kloten geweest.
Met enorme wilskracht en de juiste mensen op zijn pad is hij afgekickt.
De impact op zijn ouders en zussen was enorm.
Thuis las ik : we regelen het zelf wel van
Bram Endedijk. De xtc en wiet verhalen uit Brabant en omstreken. Verhalen om bang van te worden, en aan de orde van de dag.
Bijna uit heb ik het boek van Dirk Boterblom, u haalt de veertig niet.
Gepokt en gemazeld is het hem gelukt om te stoppen.
Alle drie de boeken over mensen, gezinnen en drugs.
Kijk eens om je heen, wie drinkt, blowt, slikt, snuift……….
Steeds meer en vaker, het lijkt bijna normaal.
Hoeveel jongeren en volwassenen zijn er verslaafd aan blowen?
Hoeveel mensen drinken er niet teveel?
Kunnen niet meer zonder xtc of nemen steeds meer?
Hebben speed nodig om verder te kunnen?
Of snuiven nog even gauw dat lijntje weg?
Maar hee, jullie weten wat jullie doen, toch?
Heb jij grip op je trip?
Hieronder een mailtje wat ik eergisteren ontving.
Nicolette

 

Recensie

Wat een indrukwekkende presentatie over Xtc was dat op de Ksh. eigenlijk zou elke school vanaf groep 8 dit moeten laten zien op school. Je denkt dat doet mijn kind niet, maar is dat zo! Hou het bespreekbaar. En nee ook niet 1 x proberen of een halve dan kan het al telaat zijn. Je kunt haar ook op sportverenigingen laten komen. En voor het geld hoef je het niet te laten want het kost bijna niets. Bedankt Team Danielle ga door met dit goede werk.

Ervaringsdeskundige

Ervaringsdeskundige….
Aan mij werd gevraagd om vanuit mijn werkveld mijn ervaringen met alcohol en drugs binnen de samenleving te verwoorden.
Ik ben inmiddels 17 jaar werkzaam bij de landelijke politie eenheid, en altijd in Den Haag gestationeerd.
In deze periode heb ik in diverse Haagse wijken gewerkt en dat waren diverse functies voornamelijk op straat.
Buiten het feit dat ik nu een leidinggevende functie bekleed zou ik een klein boekje kunnen schrijven met als hoofdstuk alcohol en drugs onder minderjarigen. Graag wil ik een boodschap meegeven die ik uit ervaring wil verwoorden.
Het is goed dat er steeds meer aandacht van de overheid komt over het dit onderwerp. Je ziet gelukkig steeds minder commercials. Partners van de politie die meewerken aan alcohol en drugsproblematiek onder de jeugd om deze te reduceren of te controleren verenigen met elkaar. Met partners bedoel ik scholen, GGD, halt, jongerenwerkers en jeugdzorginstellingen en meer.
De politie maakt verplicht meldingen op naar jeugdzorg wanneer blijkt dat een jeugdige zichzelf aan deze drugs aan het verliezen is of dat er misbruik van wordt gemaakt. De ouders worden hier vervolgens over ingelicht en er kunnen gepaste maatregelen worden opgelegd.
Een groot stuk van de verantwoordelijkheid ligt mijn inziens bij de opvoeders van deze kinderen.
Het verbaast mij dat bij ouders de controle over het kind al verloren gaat op zeer jonge leeftijd. Wie hoort het niet in winkels,”wat zullen we eten vandaag”, en dan zie je een kindje van drie jaar in een karretje van een supermarkt zitten staren naar twee zakken groente.
In mijn tijd ging dit heel anders, je had geen keus in wat we gingen eten. Behalve wanneer je jarig was.
Wat ik hiermee wilt aangeven is dat de controle weg is en het kind nu al mag bepalen wat er gebeurd.
Als je dit doortrekt en het kind is 15 jaar, gaan dezelfde ouders trachtte deze controle terug te winnen.
Te laat, het kind is mogelijk door de jaren heen al gewend dat hij steeds mag kiezen en bepalen binnen het gezin wat en hoe het gebeurd.
Mijn boodschap die ik mee wil geven. Houdt de leiding over je kind, ‘jij bent de baas’, klinkt grof echter is dit de basis voor controle over je puber.
In mijn werkveld heb ik zeer jonge kinderen coma zien drinken waarbij we in de nacht aan de deur moesten gaan om de ouders in te lichten. Nagenoeg altijd hebben de ouders geen controle, weten niet waar hun kind écht is. ‘hoe kan dat nou, ze zou logeren bij..”, controle verliezen betekent dat de puber hier gemakkelijk misbruik van kan maken, ook uw kind! Geef ze aandacht, luister naar je kind, vang signalen op!
Alex

Stel………………………geschreven door Lonneke Schaap

Stel het was jouw broer, zus of kind
XTC wordt onterecht als onschuldige drug gezien
Veel jongeren zien ecstasy (xtc) vaak als een onschuldige partydrug. Maar volgens onderzoeken van Het Trimbos-instituut is de drug een stuk minder onschuldig dan jongeren denken. Het aantal xtc-vergiftigingen en doden stijgt jaarlijks.
“Als ik mijn dochter omschrijf, dan was ze altijd opgewekt, sociaal en het middelpunt van mijn gezin”, zegt Nicolette Koopen. Op zaterdag 23 juli 2016 kreeg Nicolette een telefoontje of ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wilde komen. Het ging niet goed met haar dochter Daniëlle: “Ik had geen idee wat ik aan zou treffen in het ziekenhuis. Ik schrok vreselijk toen ik haar zag, het leek net op een epileptische aanval, maar dan twintig keer zo erg. Mijn dochter lag daar op het ziekenhuisbed met 42,7 graden koorts en een enorm hoge hartslag. De enige manier waarop ik nog contact met haar kon maken, was als ik vroeg of ze in mijn hand kon knijpen.”

Nicolette Koopen met haar dochter Daniëlle.

Al snel blijkt dat xtc de oorzaak is van Daniëlle haar aanval. Daniëlle heeft waarschijnlijk thuis in de middag gebruikt. Zij is een van de velen in Nederland die in het ziekenhuis is beland door xtc-gebruik, vertelt Eva Ehrlich, specialist drugs, roken en alcohol van Het Trimbos. Zij geeft aan dat er tussen 2009 en 2015 meer dan achtduizend xtc-gerelateerde incidenten plaatsvonden. En er zijn maar twee politiediensten en acht ziekenhuizen in heel Nederland die het Trimbos van deze cijfers voorziet. In deze periode namen de matige en ernstige vergiftigingen (coma, psychoses en hartproblemen) door xtc enorm toe van 7 naar 28 procent.
Het was een totale verrassing voor Nicolette dat er MDMA en Amfetamine werd gevonden in Daniëlles lichaam: “Het enige wat op dat moment door mijn hoofd spookte was het liedje van Lil’ Kleine, ‘Alle Tieners zeggen ja tegen MDMA’ en ja, mijn kind dus ook…”
De meeste mensen die op de EHBO belanden, praten niet over hun slechte ervaring met xtc. Hierdoor ontstaat een rooskleurig beeld over xtc-gebruik. Daarnaast wordt er door jongeren vaak het excuus gebruikt, dat mensen vroeger ook al xtc slikte. Trimbos geeft hierbij aan dat er in xtc grotendeels MDMA zit. Dit middel werkt stimulerend en je krijgt er energie van. Tegenwoordig is de dosering van MDMA vele malen hoger dan vroeger. Na een langer gebruik van xtc is de kans dat je de effecten voelt minder, waardoor men de neiging heeft meer te nemen. Maar deze hoog-gedoseerde tabletten versterken meestal niet de gewenste effecten, ze verhogen wel het risico op acuut toxische effecten, zoals oververhitting en een hoge bloeddruk.
Als iemand door xtc-gebruik overlijdt, is er meestal sprake van oververhitting. Xtc verhoogt de lichaamstemperatuur waardoor je lichaam ontregeld raakt. De signalen die je lichaam doorgeeft over dorst, vermoeidheid en warmte zijn onbetrouwbaar. De nieren en de lever zijn schoonmakers van je lichaam. De kans op schade aan deze organen neemt toe naarmate je lichaamstemperatuur stijgt. Daarnaast ontstaan er soms ernstige problemen met hart en vaten.
Na een onrustige nacht in het ziekenhuis leek het beter te gaan met Daniëlle. Volgens doctoren was ze bijna buiten levensgevaar. Maar die dag erna wordt Nicolette gebeld dat plots de lever van Daniëlle ermee was opgehouden.
“Ze moest naar een academisch ziekenhuis worden gebracht voor een levertransplantatie. Die ochtend heb ik mijn drie andere kinderen verteld wat er ging gebeuren. Ze moesten afscheid nemen van hun grote zus. Het was hartverscheurend om te zien, mijn kinderen die afscheid nemen van elkaar. Toen mijn jongste dochter naast haar op het kussen kwam liggen, deed ze haar ogen wijdt open en viel weer weg. Dat was de laatste keer dat Daniëlle een teken van leven heeft gegeven.”
Dood. Uit mijn leven gerukt.
Daniëlle kwam maandagnacht in aanmerking voor een levertransplantatie, dinsdagochtend rond negen uur was het zover. “’We gaan nu de operatiekamer in. Wens ons geluk.’ zei de dokter nog tegen me. Na een uur werd mij al verteld dat alle ingewanden zo waren beschadigd door oververhitting dat er geen enkele mogelijkheid meer was om mijn dochter te helpen.”

Nicolette die de hand van Daniëlle vasthoudt op de dag dat ze wordt begraven

Ehrlich, zegt dat Trimbos mensen duidelijk probeert te maken dat ze zo verantwoord mogelijk met drugs moeten omgaan. Bijvoorbeeld door hun drugs te laten testen. Dit geeft geen honderd procent garantie dat de pil veilig is. “Het gebruik van XTC is een soort Russisch roulette. Sommige mensen zijn heel gevoelig voor de effecten en raken bijvoorbeeld oververhit bij een lage dosering. Als je geen risico wil lopen moet je gewoon niet gebruiken.”
Dinsdagmiddag is Daniëlle op 21-jarige leeftijd in de armen van haar moeder overleden. “Het moment dat ze van de medische apparatuur werd losgekoppeld en alle knopjes een voor een werden uitgedaan, brak ik. Mijn kind is uit mijn leven gerukt.”

Inbox

Vandaag ontving ik deze mail, deze persoon en ik hadden al eerder (nav mijn vraag)contact met elkaar.
Een verhaal zoals ik er vele mocht ontvangen, een verhaal zoals het ons zomaar kan overkomen.
Lees mee, het verhaal is niet door mij opgeschreven, gewoon zoals het is.
Weet dat je mij altijd jouw verhaal mag sturen, en nee…..ik schrijf en of plaats niet alleen negatieve verhalen.
Ik ben en blijf oprecht benieuwd naar jullie verhalen, stuur ze mij gerust.
Dit kan je doen via info@teamdanielle.nl.
Nicolette
Beste team danielle,
Ik heb u een keer eerder gesproken, en zou mijn ervaring met xtc delen,
zodat jullie er misschien wat mee kunnen. Ik kan helaas niet over sommige dingen teveel in detail treden. Maar wel open kaart spelen over mijn ervaringen, en wat ik heb meegemaakt, zodat jullie wellicht misschien hier wat mee kunnen. En ik wil even zeggen dat het super mooi is wat jullie doen.
Hieronder mijn verhaal, wellicht kunnen er een paar typ fouten in zitten, dit is zo’n beetje alles wat ik mee heb gemaakt. Ik wil graag anoniem blijven omdat dit niet iets is wat je aan de grote klok hangt.
En ik er niet trots op ben, dit is overigens een afgesloten hoofdstuk in mijn leven.
Ik nam mijn eerste xtc pilletje toen ik 18 jaar was, ik ging met een groep vrienden naar mijn eerste party toe.
Zelf was ik hier altijd erg op tegen.
Die dag had ik weinig, een evenement is namelijk erg duur.
Voor we naar de party toe gingen, dronken we samen wat in, een maat zei neem gewoon een halfje.
Dan kan je kijken of het wat is, omdat ik zo weinig geld had dacht ik waarom niet. We hadden onderling wel afgesproken om goed bij elkaar te blijven. Ik vond het erg spannend namelijk, en wist niet wat mij te wachten stond.
Op het feestje voelde ik me top, iedereen was mijn vriend, op een of andere manier trok ik ook andere gebruikers aan.
Vreemde die je normaal als je niks op zou hebben voorbij zou lopen, maar dan tegen zei hij; “gaat lekker he”?
Gelukkig veel water gedronken die dag, aan het einde van het feestje besloten we nog de stad in te gaan,
Ik mocht dit niet van mijn moeder die had, zo iets van je hebt al 8uur op je poten gestaan, dat is lang genoeg.
Maar omdat ik wat op had en me letterlijk niets meer kon schelen ben ik toch naar huis gegaan, smorgens om 6 uur,
Ik kwam ergens aan, helaas stond mijn moeder beneden aan de trap te wachten, die is namelijk niet van gisteren,
En die zag meteen dat ik wat op had, dus die was flink pissig, en zei dat dit mijn laatste feestje was.
Ik ben toen naar bed gegaan, de dag erop voelde ik me flink beroerd, geen zin om te eten en merkte dat het flink zijn tol had geëist .
Daarna ben ik door die keer vaker gaan experimenteren, met drugs, en is het in mijn leven berg afwaars gegaan.
De drang naar xtc bleef ik lang aanhouden, wanneer het weekend was ik de drang kreeg om te feesten.En als ik op een party was dan liep ik naar de eerste beste dealer toe, om wat te kopen om lekker te gaan op een party.
Ik ben een keer nockout gegaan en ook een paar keer als ik drank op had dat ik ineens weg was de dag erop wakker werd.
Ook een keer 48 uur lang geslapen na gebruik van mdma christallen. Het gekke wat ik vooral merkte bij xtc, of mdma wanneer ik het gebruikte elke keer was anders. Ik wist nooit wat ik deed, je bent gewoon jezelf niet meer.
Mensen kunnen dit ontkennen maar ik denk dat veel mensen die eerlijk, en open kaart spelen dat ze dit herkennen.
Ook wanneer ik wel eens de drang had om wat te nemen, en de gene waar ik het bij haalde waarvan ik zeker wistt dat het zuiver was,
Als die niet kon ging ik het via iemand anders halen, of op een andere manier. Er zijn namelijk genoeg manieren om eraan te komen.
Via een chat,of het wordt je aangeboden in het centrum of evenement.
Veel mensen zeggen dat er op een evenement toch niks wordt gebruikt.
Er staat security, nee dat is dus onzin. Het wordt gewoon bij een dame in de bh, bij een jongen via de boxershort naar binnen genomen.
Daar fouilleren ze immers niet.
Maar goed ik wil even terug komen dat als ik geen zuiver spul kon krijgen ik het via een andere weg haalde.
Ik nam daarmee risico,s, pillen die na 1 uur niet werke dan mag je niets meer innemen omdat er zooi in kan zitten. Hier denk je vaak op dat moment niet meer over na waardoor je toch het risico neemt en er nog een bij gaat nemen. Dit met alle gevolgen vandien.
Verdere side effects die ik vaak had, bij xtc erna de dagen erna een kortje lontje, moeilijk kunnen plassen, soms slechte ontlasting”diaree”.
Toen ik vaak gebruikte dat ik dingen zag die er niet waren. Een mooi voorbeel:
ik liep in de winkel, er stond een vreemde man voor mij.
Ik keek hem aan en zag ineens het gezicht van mijn buurman, en het flitste weer weg. S’avonds als ik wilde slapen leek het soms net alsof ik in een
diepe kuil na beneden viel. Dit verdween gelukkig toen ik ging minderen. Soms dat ik de dag erop dacht dat ik nockout ding “soort van schokken”
Ik kan het niet precies uitleggen, soort schokken door je hoofd, en lichte evenwicht stoornissen.
Kortom dit alles bij elkaar opgeteld wil ik alleen maar zeggen dat het in werkelijkheid, niet bij één keer blijft.
En dat een pilletje alles op zijn kop kan gooien, of je moet heel sterk in je schoenen staan en het bij één keer laten.
De herinnering en het goede gevoel van je eerste keer zal altijd bij je blijven. Wanneer het even kut gaat in je leven is de kans ook groot dat je hier naar gaat grijpen of andere middelen. Als iemand je over wil halen moet je toch eens gaan nadenken of je dit het waard is.
Sommige zullen wel zeggen dat dit overdreven is, maar lees maar eens forms over xtc gebruikers bijvoorbeeld partyflock daar staat het er vol mee.
Ook zijn de pillen van tegenwoordig niet meer te doen, omdat ze rond de 180 tot 240 mg mdma bevatte hierdoor kunnen er sneller side effects optreden.
Ook is het niet fijn voor je omgeving als ze je zien lijden, of voor je vader of moeder, vriendin etc..
Wat ik heb gedaan om niet meer naar dit spul te grijpen, is gaan werken, sporten.
Al de nummers van de dealers uit mijn telefoon gegooid.
Ook is er een punt geweest dat ik het zelf niet meer kon, toen ben ik naar een afkick centrum gegaan omdat ik wist dat het anders grote gevolgen zou hebben voor mijn gezondheid.

Zo stil

Zo stil begon deze dag, wakker wordend in ons nieuwe huis. Denkend aan Wessel zijn verjaardag waarop Ilse, Maaike en Wessel ons nieuwe huis kwamen binnen rennen en oeps wat miste ik die vierde, Danielle. Wat zal het raar zijn geen herinneringen maken daar waar wij ons nu al thuis voelen. Soms wordt het gewoon zomaar heel erg stil.
Soms is het gewoon heel erg stil na een feestje bij een dierbare vriendin. 40 jaar getrouwd. Genoten. André Hazes die zingt over de manier waarop hij zijn eigen leven leefde.
Soms is het stil, na ruim een jaar waarin ik vaarwel moest zeggen tegen twee geweldige jonge vrouwen die mij Trauma mochten noemen.
Soms ben ik stil omdat mijn moeder zo broos en kwetsbaar is.
Soms ben ik stil omdat mijn broer, schone zus, lieve nichten en stoere neef zo ontzettend verdrietig zijn. Ik een foto voorbij zie komen waarbij ik denk zijn ze echt wel blij.
Soms ben ik zo stil omdat mijn mooie zonen zo ontzettend hun prachtige nicht missen.
Soms ben ik gewoon zomaar even stil…….

 

Lieve Nicolette

Wekelijks ontvang ik inbox berichten van mensen die ik niet ken.
Deze mensen “volgen” mij in stilte via social media en besluiten soms om mij te contacten.
Zo ook nu, dit bericht ontving ik zojuist.
Hallo Nicolette,
Ik volg uw pagina nu al een tijdje. Ik ben een stille volger zoals men dat noemt. Ik ben zelf 23 jaar oud, en een niet slikkend persoon. Ik ben er simpelweg nooit nieuwsgierig naar geweest. En ik hoop dat dit ook zo zal blijven.
Wel heb ik vrienden in mijn omgeving die zo nu en dan wel is wat gebruiken. Mede dankzij de informatie die ik tot me neem van team stichting Danielle kan ik wel mijn vriendenkring informatie geven hierover. Ik blijf ze doorverwijzen naar de facebook page.
Ik zelf heb al 6,5 jaar geen moeder meer. Niet door drugsgebruik maar verloren aan kanker. Ik weet wat rouwen en gemis inhoudt en ik bewonder echt uw kracht en doorzettingsvermogen voor alles waar u nu voor staat en doet om bewustwording te creëren.
Wat ik met dit berichtje eigenlijk duidelijk wilde maken is dat ik me heel erg bewust ben van wat er kan gebeuren, en dat ik als jong persoon uw informatie ook deel met de mensen om mij heen. Ik hoop dat dit soort berichten dan ook een motivatie zullen zijn om door te gaan na dit tragische verlies.
Ontzettend veel sterkte en succes met alles. Lieve groet…….
Ik ben er stilletjes van……

Lieve Lievelingszus,

Het gaat allemaal zo snel, niet normaal. Ik heb herfstvakantie, normaal zouden we allemaal leuke dingen gaan doen, samen daagjes weg, ik mis het allemaal zo erg. En zoals iedereen altijd zegt, het leven gaat door, maar hoe de fack kan ik leven zonder jou om me heen, al zo fucking veel dagen geen leuke appjes & Snapchats gekregen. Al zo veel dagen aan je gedacht zonder een top gevoel, ik kan het niet, ik kan niet de leuke dingen op een rij zetten en alleen daar aan denken, want als ik aan jou denk, dan gaat alles wat ik heb gezien door me hoofd. De pijn die ik had toen je daar lag, de gedachtes die ik had op dat moment, en nog veel meer. Daan soms zijn der liedjes die ik bij leven van jou nooit zou luisteren, maar me nu nu je dood bent zo erg helpen. Teksten luisteren, en een stukje voor je schrijven. Al is het alleen maar te zeggen hoe belangrijk sommigen banden zijn, Daan ik mis je zo. Ik denk aan je, dag en nacht. Ooit gaan we weer een feestje maken samen en de oh zo leuke herrineringen samen ophalen.
Liefs van Ils 💋💕.

Zomaar een foto…

Eerder schreef ik over het moment dat je dood ging.
Dood in mijn handen, gewoon dood!
Deze foto maakte wij op mijn verzoek.
Je was net overleden, ik hield jou net zolang vast als dat ik kon.
De verpleegster vroeg mij of ik nog gips afdrukken wilde, het antwoord was ja.
Ik vroeg of zij crêpe papier hadden, roze……dat vond je een mooie kleur.
Jouw hand en mijn hand samen in het gips, jouw hand en mijn hand samen in elkaar. Jouw leven en mijn leven voor eeuwig bij elkaar, maar stoffelijk voor eeuwig uit elkaar.
De foto van alle handen zijn van alle kinderen……
Toen ik jou 6 dagen later het crematorium in reed, had ik jouw linkerhand vast, de hand die ik ook op 26 juli vast had.
Mama

 

Seizoen

Het seizoen is weer begonnen
Vanavond was ik bij Kenter jeugdzorg. Een kwetsbare groep jongens en meiden die om welke reden dan ook (tijdelijk) niet meer thuis kunnen wonen.
In de huiskamer 120 minuten 14 jongeren….
* zitten
* praten
* luisteren
* lachen
* huilen
Wat een bijzondere avond was dit, met als afsluiting het filmpje van Danielle met de kusjes erbij.
Bij vertrek allen een armbandje, lippenbalsem of sleutelhanger mee.
Morgen 0900 spreek ik bij de Brijder met de medewerkster die namens hun de presentaties op scholen verzorgd.
Ook werd ik vna door Ronald en Cecilia Kooiman gecontact. Zij gaan voor een goed doel ontzettend veel landen doorreizen, mijn stichting is hun goede doel……
Nicolette

Gewoon k@t

Een week lang voel ik mij nu niet ok.
Ik praat vd week met mijn collega die aankomende week wederom oma mag worden. Toen zij aangaf hoeveel verdriet zij had toen haar moeder en broer overleden, vroeg zij zich hardop af hoeveel verdriet het overlijden van je eigen (klein)kind gaf.
Samen spraken wij hierover, ik ben helaas met dat wat zij zei bekend.
De overleefstand is heftig aanwezig, ik doe alles wat ik moet doen, maar het gaat niet van harte.
De presentaties komen eraan, het klinkt gek, maar ik heb er zin in.
De afgelopen weken contact met diverse instanties gehad. De komende maand zal ik twee maal voor ouders op een school spreken. Ouders die vaak denken “dat doet die van mij niet”.
Ouders die menen te weten hoe zaken zitten, enorm benieuwd ben ik hoe zij op de presentatie reageren.
De komende week start het ADE, vanuit heine en verre komen mensen naar Amsterdam om te genieten van dat waar zij voor komen.
Mocht je dit nou lezen en ook heerlijk uitgaan;
Weet dat je met testen test op
* mdma
* zuren
* kleur, grote, diameter.
Er wordt niet gekeken wat er nog meer in zit.
Dat kan je wel laten testen als je je pil inleverd. Na 1 week krijg je keurig je papiertje met inhoud, je pil krijg je niet terug.
Onthoud het verhaal over hele en halfjes, een halve pil zegt niets over de inhoud!
Geniet van dat waar je voor komt en wees voorzichtig.
Want je wil toch niet dat de volgende tekst voor jou van toepassing is:
Dans jij vanavond de sterren van de hemel, of ben jij vanavond een ster aan de hemel?
Nicolette

Veilig gebruiken.

3x word ik deze week geconfronteerd met een verhaal over veilig gebruik van xtc.
Ik hoor dat er gezegd wordt; ik heb liever dat ze gebruiken met mij (ouder) erbij.
Hoe kan dit nou?
Stel dat het fout gaat, wat wil je dan doen?
112 bellen?
En dan, het proces is zelden omkeerbaar, de dood volgt spoedig bij het proces.
Voordeel is dan dat je erbij was en het nooit maar dan ook nooit meer in je hoofd haalt zoiets te doen.
Ik werd gebeld toen Danielle naar het ziekenhuis was, er was nog niet bekend wat er aan de hand was.
Stel je nou voor dat ik wist dat zij slikte, was het proces dan anders geweest?
NEE!
Toen ik binnen kwam trof ik de hel op aarde aan die zoals een ieder bekend is dodelijk afliep.
Ik weet wat de adviezen zijn;
Zorg dat je uitgerust bent
Zorg dat je gegeten hebt
Neem niet meer dan 1x per 2 a 3 MAANDEN
Begin met een kwart
Maar wat nou als je lijf er anders over denkt?
Je geest er de geest aan geeft?
Nou?
Veilig gebruiken bestaat NIET.
Die discussie hoef je met mij niet te voeren.
Als je meent te weten wat je doet, dan hoop ik dat je de mooiste hallucinaties uit je leven mee maakt.
Als je het wilt gaan gebruiken, lees mijn blogs eens op www.teamdanielle.nl
Alles wat ik schrijf is uit eigen ruif, helaas ben ik door schade en schande wijs geworden.
Illusies daar heb ik niets mee, de werkelijkheid, dat is waar ik in leef.

Hartverscheurend…..

 

Ik moest nadat ik zelf net het slechte nieuws had gekregen mijn kinderen hetzelfde nieuws brengen.

Al eerder beschreef ik dat ik Maaike belde en haar naar het ziekenhuis liet komen.
Wessel wakker maakte en hem hetzelfde nieuws bracht.
Ilse moest ik bellen, telefonisch het nieuws vertellen, 12 uur in de auto en daarna haar zus zien.
Hartverscheurend was het om mijn schoonmoeder van 80 intens verdrietig te zien. Mijn schoonzus (sen) naar de bodem van de put heb zien gaan.
Hartverscheurend was het moment dat neven en nichtje afscheid namen.
Hartverscheurend was het dat haar echte vrienden die langs kwamen.
Hartverscheurend is het dat sommige mensen nooit meer iets hebben laten horen, mensen die close met haar waren.
Hartverscheurend is het dat ik mensen spreek die dikke shit met drugs hebben meegemaakt.
Hartverscheurend is het gemis, iedere dag weer. Vanavond zie ik een meisje fietsend hoesten, vuist voor haar mond, knot op haar hoofd. Zo hoeste Danielle altijd.
Hartverscheurend vind ik dat mijn kinderen hun zus moeten missen, mijn neven hun Pelleboer, Peter zijn Pellie en ik mijn lieverd.
Hartverscheurend.
De foto is met toestemming van Ilse geplaatst.
Diana Boschman maakte deze foto, een foto die meer zegt dan alle woorden op de hele wereld.

 

Vrijdag…..

Vrijdag, gewoon vrijdag….maar wat is nu eigenlijk gewoon vrijdag?
Vanmorgen was ik vrij, ben ik eigenlijk nooit op vrijdag.
0830 fysio…..0850 kwam ik hier achter…
Vriendin Bianca kwam een bakkie doen en niet veel later reis ik met mijn jongste naar mijn moeder.
Klinkt allemaal gewoon, is het absoluut niet. Moeizame jaren liggen achter haar en mij, vandaag lunchte wij samen en spraken over vroeger. Het was ontspannen en gezellig.
Smiddags weer naar huis, eea met Ilse geregeld en naar mijn werk.
Hartstikke leuke cliënt waar ik even heerlijk mee naar buiten was. Lopend door de winkelstraat maakt hij zijn geluidjes en geniet ik van zijn aanwezigheid.
1700 ben ik klaar, stap in mijn auto en check de fb pagina’s. Er staat een bericht gepost en ik raak er geëmotioneerd door.
Ik besluit nadat ik bij de action was geweest even naar het graf te gaan.
Na een nieuwe kaars, dromenvanger en geharktp te hebben zit ik een half uur later huilend in de auto.
Bewustwording daar sta ik voor, zet ik mij voor in! Afgelopen week kreeg ik diverse malen inboxen van verschillende mensen.
Dit werden mooie gesprekken, die mij deden beseffen hoe bizar het gesteld is in ons land.
Ook ontving ik een bericht van iemand dat ik veel (mensen) bereikte zonder dat ik dat wist.
Onderstaand bericht werd vmi gepost, deze persoon vroeg zich vorige week hardop af of ik ook positieve dingen schreef? Hiertoe heb ik hem uitgenodigd, dit kwam ik vmi tegen.
Wauw heftig en heel veel sterkte. Hieruit blijkt ook weer dat jongeren de gevaren niet inzien. Uppers en downers gaan niet samen dat pheb ik ook uit ervaringen ondervonden maar nooit zo erg. Er word zoveel gerommeld met drugs tegenwoordig dat het echt niet leuk meer is.
Ik wou eigenlijk hier iets plaatsen over dat je er ook leuke dingen mee kunt maken die heb ik persoonlijk nogal vaak gehad namelijk. Maar hier kom ik dus op terug nu ik dit lees. Jongeren moeten beter voorgelicht worden.
En misschien een idee voor de overheid om het zelf te maken en te verkopen op feesten/evenementen. Het probleem zit al te diep om het uit het straatbeeld te krijgen. Ze kunnen er beter een zelf, gecontroleerd, slaatje uit slaan.
De avond doet nu zijn entree, ik doe vanavond niets!

23 september, verhaal van een moeder

23 september, de mooiste dag van t jaar, de Veense kermis
Het hele jaar leeft iedereen hier naar toe.
Zo ook onze zoon, net 15 jaar oud.
Hij gaat met zijn vrienden de kermis op.
Vrijdag 22 september slaapt hij bij een vriend van hem.
Zoals gezegd zaterdag is de dag van t jaar, bloemcorso, iedereen vroeg aan de drank, want ja das de Veense kermis, zo gaat dat hier.
S,middags loop ik op de kermis met onze dochter van 5 en zie ik mijn zoon, opstandig en niet zichzelf, ik had t toen moeten zien.
Wij komen thuis om half negen, gezellig nog met vrienden, om 21.39 gaat mijn telefoon, het is een agent die vraagt of ik de moeder van Leroy ben, ja dat ben ik.
Hij ligt in de ambulance, hij is out gegaan, hij heeft de politie in burger nog net verteld dat hij speed heeft gebruikt, daarna gaat hij neer. Door een vriend in de stabiele houding gelegd.
Ik woon 5 minuten af van waar de ambulance staat, heb m zelfs horen rijden, niet wetende dat deze voor mijn zoon was.
Ik stap op mijn brommer kom aan maar mag niet bij hem.
Wanneer ze klaar zijn mag ik bij hem, maar hij is weg van onze wereld, helemaal out.
Aangekomen op de SEH wordt hij vreselijk beroerd en spuugt hij alles onder, zonder dat hij bij is.
Op mijn aandringen wordt er een katheter ingebracht om via zijn urine vast te kunnen stellen wat hij tot zich genomen heeft.
De uitslag is bizar, XTC, Speed, Weed en een alcohol promilage van 3,6.
Ik ben verslagen, hoe kan dit, hoe heb ik dit laten gebeuren, wat heb ik gemist.
Hij wordt over gebracht naar de kinderafdeling, wij gaan naar huis, want we kunnen niets doen.
Nog geen 10 minuten thuis, de kinderarts, leroy moet naar de IC in overleg met de kinderarts van het LUMC is besloten Leroy naar de volwassene IC te brengen van het Alrijne in Leiderdorp.
Hij raakt onderkoeld en zijn ademhaling verloopt stroef.
Ik en mijn moeder zitten bij hem, hopende dat hij wakker wordt.
Dit gebeurt om half 6 in de ochtend, nadat hij vanaf half tien de avond ervoor is out gegaan.
Hij is er goed vanaf gekomen, geen blijvende schade, godzijdank.
Hij is nu thuis, erg moe, slaapt veel.
Het drugsprobleem is erg groot hier in Roelofarendsveen.
Op iedere hoek kun je t krijgen.
Het is absurd hoe makkelijk drugs te krijgen zijn.
Ik wilde zo graag mijn verhaal doen maar geen gehoor.
Liefs

Dinsdag 26 september

Gisteren precies 14 maanden dood.
14 maanden stilte, verdriet en vragen.
De dag begon om 0730 met mijn werk, om 0930 door voor een bestuursvergadering van team Danielle.
Samen met Sylvia en Tien heb ik diverse zaken doorgenomen.
1230 met de jongste even weg, al wachtend schreef ik over het autoritje met een 15 jarige en het verhaal van de zus van deze persoon.
1430 met ena oudste ziekenhuis.
1530 thuis, theetje met man lief.
1630 -2200 werk ik. Leuke cliënten, boeiende casussen en een klok die stevig doortikte.
2200 eet ik mijn andijvie, drink wat en plof daarna op de bank.
Tijd om antwoord te geven op berichtjes, apjes en tv te kijken.
Ik word gecontact door een jonge man, gevorderd 20 en werkzaam binnen de hardcore. In het kort gesproken over dat wat hij nuttigde en genuttigd had. Meerdere malen ernstige fysieke problemen na gebruik van de middelen die hij tot zich nam.
Hij was door een vriend op mijn sites gewezen en contacte mij.
De vraag die hij zichzelf stelde was waarom hij nou eigenlijk gebruikte, hij snapte het zelf ook niet altijd meer.
Hij wilde wat voor mij doen, zaterdag als hij op een hardcore feest werkt wil hij flyers uitdelen, ik zeg hem toe deze morgen op te sturen.
Tijdens deze chat krijg ik een tweede chat. De moeder van wie haar kind net als Danielle aan xtc overleed. Sinds kort zijn wij bevriend met elkaar, wij hebben praktisch een exact gelijk verhaal meegemaakt. Zij en ik zullen elkaar binnenkort ontmoeten.
0000 stap ik onder de douche, 26 september wordt vervangen door 27 september.
Ik mis Danielle iedere dag, en met mij een boel anderen.
Mijn missie wordt steeds duidelijker voor anderen, bewustwording is een feit.

Kusje erop….

Daar zit je dan, boos en opstandig.
Het was jouw dag niet zei je zonet.
Het gemis wordt met de dag erger, en er zijn van die dagen.
Als je zo jong als jij bent, de hormonen door je lijf gieren, weet je soms niet meer wie je bent.
Je moet wennen aan je nieuwe ik, gaat situaties anders ervaren.
Vroeger gaf ik een kus op je knie, hoofd, arm als je pijn of verdriet had.
Nu praten we, huil, schreeuw of doe je dingen die het verdriet helpen te dragen.
Kusjes geven helpen niet meer, dit verdriet heeft alles overtroffen.
Vanavond spraken we over dit verdriet, jouw bezoek aan het graf en de k@tdag.
Als moeder wil ik jouw pijn weg nemen, jouw verdriet wegnemen.
Niets kan dit verdriet wegnemen, ik kan er wel voor je zijn.
We praten, huilen en ik kus je op je hoofd.
Ik hou van jou xxx

Drie en twintig zeven……

Deze dag was je nog in het leven, apte wij de hele dag heen en weer.
Na een drukke week waarin je broer geopereerd werd gingen wij die zaterdag op vakantie.
De week vulde zich met werk, vakantie dingen die nog geregeld moesten worden en voorpret.
Ilse ging lekker met Kristi naar Frankrijk, Maaike maakte zich op voor haar aankomende stage en jij werkte nog even door.
Nog een paar weken dan zou jij met je vriendin naar Mallorca gaan. Eindelijk naar de zon, het was al geboekt, je keek er zo naar uit.
Zaterdagochtend apte jij en ik nog, je was druk, ik moest met je broer naar de spoedpost wat onwijs lang duurde.
Na een paar uur eindelijk op weg naar vakantie.
Jij en ik apte nog en je vroeg nog ” wat is er met Wessel?”
Je was de laatste tijd “afwezig” had het druk en “vergat ” afspraken.
Je was zelfs zo druk dat we je al twee weken niet gezien hadden. Zo lang hadden we je nog nooit niet gezien.
De operatie van je broer en vakantie van je zusje waren voor het eerst in je leven aan je aandacht ontsnapt.
Drie en twintig zeven om veertien uur zeven en achtien secondes hebben wij onze laatste apjes gehad.
23_07_2016 14 :07:18
Niet lang hierna heb jij dat genomen waar ik s’avonds voor naar huis kwam.
Wat zou je nou toch gedacht hebben, gevoeld hebben.
Je moest naar je werk om 1700, was moe…..
1830 kreeg ik het eerste telefoontje, 1930 het tweede.
2145 zag ik je, was je al verwikkeld in een helse strijd om leven en dood.
Nu ik het schrijf zie en hoor ik alles weer, voel ik de onmacht en voel ik het verdriet van die avond.
Jij, zo mooi en ijdel, overgeleverd aan de goden, goden die jou niet gunstig gezind waren.
Geluiden en beelden die ik nooit van mijn leven meer zal vergeten.
Vooral dat laatste heeft mij strijdbaar gemaakt.
Dat maakt dat ik mensen wil voorlichten, ze wil uitleggen dat er een schaduwzijde is.
Ik hoop zo dat je niet zoveel hebt meegekregen van wat wij wel hebben meegekregen.
Ik hoop zo dat er een hemel bestaat of iets waar je rust hebt.
Xx mama