Lieve Daan,
Lekker typische avond om naar je toe te schrijven. Mama een weekend weg met Sylvia, Maaike lekker boven op haar laptop, Wessel met vrienden, ik lekker op de bank muziekje luisteren en papa, papa is naar de wildeman, de vrijdag avondjes behouden die jullie samen hadden moeten meemaken.
Ik heb muziek aan en plotseling komt er een liedje van jou voorbij, ‘treur niet’ van diggie Dex. Maar de dingen die hij zegt ‘treur niet om mij’ hoe zou ik niet om jou kunnen treuren? Ik treur de hele dag door. Over een week ben ik jarig, we hadden het vorig jaar zo gezellig! Helium, foto’s schieten, en zo als gewoonlijk heel veel lachen samen.
Nu ruim 11 maanden verder, merk ik aan mezelf dat ik volwassenen ben geworden dan hoe ik een jaar geleden was. Natuurlijk is dat logisch ik bedoel ik groei ook, ik word ook weizer en ik word ook ouder. Maar toch is het gek, ik had nu al zo veel dingen meer mogen doen met je. Ik had het zo graag gewild. Het is bijna 1 juli en dan heb ik je al 11 fucking langen, stomme, moeilijke, maanden niet gezien? Wat een hel is het.
Dat alle nabestaanden van jou in een hel zitten is een feit, ik hoop zo dat waar je ook mag zijn je het goed heb. Ik hoop dat je alles kan doen en laten wat je hier niet kon. Ik hoop dat je net zo veel aan mij denkt als ik aan jou.
Ik wil niet erover denken dat je al zo lang bij ons weg bent, maar het beseffen komt steeds weer terug. Hoeveel steun mensen me ook bieden, hoeveel aandacht mensen me ook maar geven, hoeveel liefde mensen me geven. Ik had het veel liever allemaal van jou gehad.
Lieve Daan, me wereld staat op ze kop en me hoofd slaat op hol als k dingen besef. Zus, ik mis je meer dan ooit! Ooit hoop ik je alle leuke dingen te mogen vertellen, en hoop k dat we samen weer lol mogen maken. Je was het beste voor me, ik hou van jou.
If you had been here it would have been a lot better, I have to accept it. How hard I find it. You pulled all the energy out of my body and you were what I needed and have in these times.
Ontelbaar veel kusjes van mij 
❣️
💥
💋.
