Categoriearchief: Zussen en broer

7 juli 2017

Lieve Daan,

Lekker typische avond om naar je toe te schrijven. Mama een weekend weg met Sylvia, Maaike lekker boven op haar laptop, Wessel met vrienden, ik lekker op de bank muziekje luisteren en papa, papa is naar de wildeman, de vrijdag avondjes behouden die jullie samen hadden moeten meemaken.

Ik heb muziek aan en plotseling komt er een liedje van jou voorbij, ‘treur niet’ van diggie Dex. Maar de dingen die hij zegt ‘treur niet om mij’ hoe zou ik niet om jou kunnen treuren? Ik treur de hele dag door. Over een week ben ik jarig, we hadden het vorig jaar zo gezellig! Helium, foto’s schieten, en zo als gewoonlijk heel veel lachen samen.

Nu ruim 11 maanden verder, merk ik aan mezelf dat ik volwassenen ben geworden dan hoe ik een jaar geleden was. Natuurlijk is dat logisch ik bedoel ik groei ook, ik word ook weizer en ik word ook ouder. Maar toch is het gek, ik had nu al zo veel dingen meer mogen doen met je. Ik had het zo graag gewild. Het is bijna 1 juli en dan heb ik je al 11 fucking langen, stomme, moeilijke, maanden niet gezien? Wat een hel is het.

Dat alle nabestaanden van jou in een hel zitten is een feit, ik hoop zo dat waar je ook mag zijn je het goed heb. Ik hoop dat je alles kan doen en laten wat je hier niet kon. Ik hoop dat je net zo veel aan mij denkt als ik aan jou.

Ik wil niet erover denken dat je al zo lang bij ons weg bent, maar het beseffen komt steeds weer terug. Hoeveel steun mensen me ook bieden, hoeveel aandacht mensen me ook maar geven, hoeveel liefde mensen me geven. Ik had het veel liever allemaal van jou gehad.

Lieve Daan, me wereld staat op ze kop en me hoofd slaat op hol als k dingen besef. Zus, ik mis je meer dan ooit! Ooit hoop ik je alle leuke dingen te mogen vertellen, en hoop k dat we samen weer lol mogen maken. Je was het beste voor me, ik hou van jou.

If you had been here it would have been a lot better, I have to accept it. How hard I find it. You pulled all the energy out of my body and you were what I needed and have in these times.

Ontelbaar veel kusjes van mij ❣️💥💋.

24 juli 2016

Zondag

Zaterdagnacht sliep ik slecht, smorgens moesten wij er vroeg uit, Ilse ging op vakantie. In overleg met de doktoren kon zij weg, zoals zij zeiden “Danielle is 50% van de dood af, ik zou het doen”. Daar stonden wij met een grote glimlach om Ilse uit te zwaaien. Bij het verlaten van de straat kon ik alleen nog maar huilen.

Daarna direct naar het ziekenhuis bellen, kopje thee drinken en naar het ziekenhuis toe.

Daar lag je dan…..ik rook direct een luchtje, melde dit. Het was chemisch, vermengd met ontlasting qua lucht. Ik bedacht mij steeds maar hoe ijdel jij was en wat jij hiervan vond. De dokters update ons, je spieren namen af, het zag er verder beter uit.

Als ik je wat vroeg kneep je in mijn hand om antwoord te geven. Toen ik je vroeg of je wist wie ik was zei je “ja natuurlijk mijn moeder”. Dit mompelde je, maar ik verstond je wel.

Je had een neussonde, wel nog steeds te hoge temperaturen, maar hė je ging vooruit! Ventilatoren hingen om je heen, een laken over je heen.

Na het bezoek weer naar huis veel bellen regelen en een paar uur later weer heen. Je hand vast houden, in je haren kriebelen en kleine verhaaltjes aan je vertellen. Ik sprak niet over de xtc, spanning gaf een negatieve fysieke en ook psychische druk. Wel had ik bedacht wat ik tegen je ging zeggen als je weer thuis kwam…….

Ondertussen contact met Ilse die bijna in Frankrijk was. Bewust hadden wij haar niet over dit alles verteld, wat was dat moeilijk.
Savonds had je bezoek van je papa, wij aten bij mijn schoonzus. Ik werd ge update over hoe dit bezoek verliep, het zag er nog steeds goed uit.

Thuis nog weer met het ziekenhuis gebeld, er was vla gegeten en ze had gepraat. Dat was allemaal een stuk positiever dan s middags.

Ilse was ondertussen op de plaats van bestemming en zo blij dat haar lang gekoesterde droom in vervulling was gegaan.

We besluiten op tijd naar bed te gaan, zijn doodop.
Wederom kon ik de slaap niet vatten, draaien en draaien, denken en malen over dat wat ons overkwam.
Rond 0300 (nadat ik nogmaals naar het ziekenhuis had gebeld) kon ik de slaap vatten.

Onrustig droomde ik over van alles om rond 0700 wakker te worden.

Maandag 26 juli 2016

Maandag 25 juli 2016

Weer slaap ik slecht, ik ben blij dat het ochtend is en ik mijn bed uit kan.
De verpleger van vanacht klonk positief, ik ga zo weer naar het ziekenhuis eens kijken hoe het gaat.
Mijn man en ik hebben besloten dat als alles weer goed gaat wij weer terug naar ons vakantieadres gaan.

Ik zet koffie en thee en mijn telefoon gaat, ik zie het kengetal van het ziekenhuis, huh waarvoor hebben zij mij nu nodig?
Het hoofd van de IC aan de telefoon, zeer temide, een slecht nieuws gesprek volgt…..
Ik hoor lever stopt, rekening houden met ergste en ander ziekenhuis. Gisteren nog 50% van de dood vandaan en nu rekening houden met het ergste?

Ik bel Maaike die op haar werk is, zeg haar de kassa over te dragen en naar het zh te komen.
Wessel sliep nog, zo wakker gemaakt worden met dit nieuws……En dan Ilse……1000 km bij mij vandaan…..Eerst bel ik met de moeder van haar vriendin, daarna met haar. Ze schreeuwt en gilt ik probeer niet te huilen en blijf rustig. Ze moet terug naar Nederland, maar hoe? Mijn man en ik kleden ons aan en samen met onze zoon rijden wij naar het ziekenhuis. In de auto bel ik mijn beste vriend, of hij Ilse op kan halen is mijn vraag……hij pakt zijn sleutels en gaat! Volgende telefoontjes pleeg ik en we komen aan in het ziekenhuis. Dit is zo.n slechte film, en wij spelen de hoofdrol. Er komt een ic ambulance om mijn kind op te halen om naar een ander zh te brengen. Tot die tijd kunnen wij afscheid nemen. Ik ga met zoon, man, dochter en schoonzus naar mijn kind. Ze wordt als de ambulance er is in slaap gebracht, de kinderen beseffen dat de situatie zeer ernstig is. Dan wordt ze opgehaald, ik kan niet mee met de ambulance, deze gaat met gillende sirenes richting de snelweg. Kinderen gaan naar huis waar de hulptroepen zijn, wij naar Leiden.

In dit inmense ziekenhuis is Danielle “kwijt”. Met een lieve dame loop ik verschillende afdelingen op, voel paniek, ze zeiden toch dat het dit ziekenhuis was? Na een half uur vinden we haar, de familiekamer wordt onze kamer. Nog vol in de onderzoeken is Danielle ver bij mij vandaan.
Ik bel en app continu met Ilse, waar zij nu is……2215 is zij er dan (eindelijk).
Wij zijn ondertussen steeds bij Danielle en hebben veel gesprekken met allerlei doktoren.
Ik bereid Ilse voor op dat zij te zien krijgt, haar grote voorbeeld haar alles…….samen gaan zij en ik naar haar zus. Danielle is in een diepe slaap gebracht, het middel wordt vermindert om te kijken hoe het met haar neurologisch functies is. Ilse legt haar hoofd op het kussen naast Danielle haar hoofd en fluistert in haar oor dat ze er is. Danielle doet haar ogen wijd open als ze Ilse hoort, ik moet huilen. Ik breng Ilse naar mijn man en neem samen met mijn beste vriend afscheid van Danielle. Dit doe ik ook samen met mijn man en Ilse adviseer ik nog een keer gedag te zeggen. En weer doet Danielle haar ogen open bij het horen van Ilse, in totaal gebeurt dit 3 keer.
Na veel kussen en veel lieve woorden moet ik naar huis, iets wat ik niet wil. Mijn man zegt dat ik mee moet, de andere kinderen hebben mij ook nodig en ik moet slapen. Huilend verlaat ik de afdeling en het ziekenhuis om thuis de andere kinderen in mijn armen te sluiten.
Slapen wordt moeilijk, mijn beste vriendin en ik praten lang met elkaar.
0200 uur bel ik naar het ziekenhuis, goed nieuws, er is een donor en er wordt alles aan gedaan om zo snel mogelijk te opereren.
ik ga naar bed en check meerdere malen of mijn telefoon het doet……En met de telefoon tussen mijn oor en schouder val ik in slaap tot 0600 uur.
De dokter die gaat opereren belt mij persoonlijk, het ziet er goed uit wens ons succes wij gaan nu naar de OK.
ik zeg nog geef haar een kus en succes!
Hij en ik zullen elkaar rond 1200 uur weer spreken. Met een onrustig gevoel ga ik weer slapen……

Een jaar

Al een jaar lang jou niet gezien, een jaar lang niet een kus of knuffel kunnen geven, een jaar niet meer je geur ruiken, en een jaar lang al niet jaloers kunnen zijn op hoe mooi je was. Lieve zus je word gemist! Ik hoop dat je trots neerkijkt op jou ‘kleine prinsesje’ en trots bent op dat ik me grote mond van jou heb 💋.

Wat nou als………………….

Ik fiets vanmorgen door ons dorp heen en kom diverse mensen tegen. Mensen pratend met elkaar, hondje erbij of boodschappen doend zeggen mij gedag. Ik heb mijn team Danielle jas aan en ben mocht men het nog niet weten herkenbaar als team Danielle.

Zodra ik voorbij ben zie ik dat mensen elkaar aanschieten, de rest kan ik niet zien en of horen, maar met enige regelmaat hoorde ik mijn naam en de zin gelukkig doet die van mij dat niet……….Ondertussen ben ik een flinke stap verder en ben redelijk op de hoogte wie en wat wel of niet. Stel nou voor dat jouw kind ook experimenteert, dezelfde gedachte als mijn kind had of heeft en het hele gebeuren onderschat?

Wat nou als jij de volgende moeder bent die in deze hel terecht komt, of denken jullie dat het jullie niet kan overkomen? Ik plaats hieronder één van mijn eerste stukken, een stuk dat ik schreef vlak nadat Danielle overleden was.

Vorige week had ik een aangenaam gesprek met een bekende.
Pratend over de situatie waar ik nu inzit, komt het gesprek op haar kinderen.
Zij wil de zin uitspreken dat haar kinderen dat wat mijn kind wel gedaan had niet deed.
Bij het uitspreken vh laatste woord slikte ze het toch in, want zei ze, ik weet het niet.

En zo zit het ook, ik heb de afgelopen weken veel mensen mogen spreken.
Een aantal hiervan slikte er heerlijk op los, dit moet je wat mij betreft zelf weten.
Ook sprak ik ouders, zoals zij zelf zeiden, dat doen die van mij gelukkig niet…….
En sprak ik dus ook met ouders die zeiden, ik weet het niet.

Nou, ik wist het ook niet, maar weet het nu wel.
En ondertussen weet ik meer dan dat.
Weet ik dat de kinderen van sommige ouders absoluut wel slikken of iig een keer geprobeerd hebben wat een pilletje deed.

Weet ik ook dat veel ouders met hun kinderen hebben gesproken.
Kennen die kinderen vooral slikkers, maar slikken zelf niet…….

Bewustwording, dat is wat ik ambiër.

Als je wel wilt slikken, ik kan jou niet zeggen dat je het niet moet doen.
Wel kan ik je zeggen dat mijn dochter door xtc te slikken is overleden.
Ook zij dacht waarschijnlijk ah ging vorige x ook goed……
Ook zij zei tegen mij, nee mam ik gebruik geen drugs, maar die en die en die wel.

Wat ik hier nou eigenlijk mee wil zeggen is, denk na als je keuzes maakt.
Je hoeft niet mee te doen, jezelf “stoer” voelen kan ook in hele andere zaken zitten. Bijvoorbeeld nee te zeggen c;

Danielle haar verhaal staat niet op zichzelf, zoals een ieder kan lezen, hebben er de afgelopen weken meer ouders team Danielle aangeklikt. Deze ouders hebben onder dezelfde omstandigheden hun zoon of dochter verloren. En geloof mij, die omstandigheden wil jij of willen jouw ouders nooit meemaken.

Om deze bewustwording over te brengen ben ik Team Danielle begonnen.
Om Team Danielle uit te kunnen dragen, heb ik besloten om over 4 weken 5 km tijdens de halve van Haarlem te gaan lopen. Dit doe ik om geld voor de stichting binnen te halen.
Denk jij nou, appeltje eitje, dan heb jij mazzel! Jij kan mij dan mooi sponsoren, want voor mij is het geen appeltje eitje.
Onderaan de flyer staat mijn rekeningnummer, ieder bedrag is welkom.

Met het geld zorg ik dat ik op jouw school (jaja je gaat mij live zien en horen) langs kom om met jullie samen te kijken hoe bewust jullie jezelf van alles zijn.

Ook zal ik met ouders spreken, waarschijnlijk slikken jullie kinderen geen xtc, maar mogelijk zit het toch anders.

En dan zijn er ook nog de leeftijdsgenoten die op z.n tijd een pilletje slikken……tja wat moet ik jullie nou toch zeggen?

Tegen een ieder hierboven zeg ik

Denk na!

Team Danielle is ontstaan nadat mijn kind overleden is. Ik hoop dat ik bewustwording kan creëeren zodat jouw kind niet de volgende is.

Voor nu trek ik mijn hardloop kleding aan, luister ik naar de muziek van 4.5 week geleden en ren door de bossen.
Met mijn kind in mijn gedachtes.

Nicolette

Een tweeling met 6,5 jaar verschil.

Lieve Daan,

Op 19 februari 1995 werd mama voor de eerste keer moeder, van een prachtig mooi meisje. Al snel volgde Maaike op 11 juli 1996. Je werd voor de eerste keer zus, en mama werd voor de tweede keer moeder. Op 17 oktober 2000 kreeg je voor het eerst een broertje, mama werd voor de derde keer moeder. Op 7 juli 2002 werd mama voor de vierde keer moeder en was het gezin compleet.

7 juli 2002 werd jij voor de 3e keer zus, je wilde dolgraag een klein zusje. Trots knipte je de navelstreng van mama en mij door. Je wilde me het liefst wel 100x per dag op schoot, je deed me dolgraag in bad en wilde samen met me slapen.

We hebben vakanties samen meegemaakt, weekendjes weg, uitjes, van alles. Hoe ouder ik werd, hoe beter onze band werd.

Toen ik een jaar of 8 was ging ik een keer in de twee weken op maandag op je bovenbed zitten wanneer jij je kamer ging schoon maken en stofzuigen. Je had hard je muziek aan en schoonmaken maar! Mama riep je altijd dat je stil moest doen want ik moest slapen! Dan zei je tegen me haha mama is gek, je deed je muziek weer aan en door stofzuigen maarrr…. als je klaar was met stofzuigen en ik bij je wilde slapen bracht je me naar me bed en zei je altijd, in het weekend mag je weer bij me slapen!

We werden allebei ouder, we konden steeds meer dingen samen doen, als jij bij je vader was ging ik altijd stiekem in je kamer snuffelen.. ik wilde maar dol graag je spullen hebben. Je kleding kreeg ik altijd als je het niet meer paste, ik wilde het liefst je hele kleding kast hebben!

Je werd ouder, je kreeg de leeftijd dat je dingen ging uitproberen, en werd anders. Je bent 2x blijven zitten, moest naar het Nova en je werd anders. Op een vrijdag kwam ik terug van voetbal training en hadden mama en jij besloten dat je bij je vader moest gaan wonen, het drong niet tot me door… nooit meer die maandagavonden je kamer samen schoonmaken? Nooit meer bij je slapen? Nooit meer door je spullen snuffelen? Wat….?

Ik zag je een stuk minder dan ik gewend was, de maandagavonden waren wennen. Ik miste het. We deden ook meer dingen samen, ik werd ook ouder natuurlijk.

Vakanties bij ons waren de leukste! Italië, Spanje, en later ook Frankrijk. Samen winkelen, zwemmen, en natuurlijk lekker bruin worden! Het kwam steeds dichterbij, Cran Canaria 2014! Voor het eerst gingen we met ze 6en met het vliegtuig. Papa en Mama samen in een bungalow, en wij met ze 4en samen. We komen binnen, kijken waar de slaapkamer is met het 2 persoons bed en je roept; DEZE KAMER IS VOOR ILSE EN MIJ DOOEEEIII! En je gooit zo de deur dicht! Wat een top week hebben we samen gehad, selfies maken, zonnen, ijsjes eten. Toen we terug kwamen van de vakantie hadden we afgesproken dat we als ik ouder was, we samen naar Cran Canaria zouden gaan. Steeds als we foto’s zagen dat mensen daar heen gingen zeiden we NOG EVENTJES WACHTUUU!!!! Nooit geweten dat het de laatste vakantie samen zou zijn…

Hoe ouder ik werd, hoe vaker we te horen kregen hoeveel ik op je ging lijken. Dan was ik altijd blij als ik dat hoorde, ik dacht dan word ik ook zo mooi!

Je kreeg in 2014 een vriendje, eerst vond ik dat maar niks, ik dacht dat je me dan geen aandacht meer zou geven. Maar toen je er zo vaak over praatte, zei ik op een geven moment, ga ik hem ook nog ontmoeten of wat? Nou daar kwam het hoor. We gingen samen naar Hoofddorp shoppen, en daarna langs Albertheijn Westergracht. Nou daar stond ie dan rondjes te lopen als teamleider, je zei voordat we naar binnen liepen tegen me, Ilse je gaat je wel gedragen hoor! JAAHAA…! We liepen naar m toe en je stelde m voor, meteen mocht ik hem, hij maakte me druk, P e r f e c t! Lekker rondjes door de appie rennen! . Top zo’n vriendje voor je. Iedere zondag avond bleven jullie eten. Onze band werd nog sterker. Totdat het eind januari 2016 uit ging, ik baalde als een stekker! Ik wilde het echt niet!

Je veranderde, we zagen mekaar niet zo vaak meer. 12 juni 2016 hadden we een selfie sessie, we hadden de selfies op instagram en Facebook gezet en we kregen zo veel reacties dat we zoveel op mekaar leken! Zo leuk om te horen! Het was 7 juli 2016 en ik werd 14, je verwende me weer heerlijk! Snachts toen je uit je werk kwam gaf je me cadeautjes en je sliep bij me! 9 juli 2016 vierde Maaike en ik onze verjaardag. We maakte eigelijk nooit een foto dat we naast mekaar stonde, maar wat ben ik blij dat we deze gemaakt hadden. Ik had toch nooit in me hoofd gehaald te denken dat dit onze laatste foto samen geweest zou moeten zijn? Laat staan de laatste keer dat ik je levend & sprekend zou zien?

23 juli 2016 was ons laatste appcontact samen, onze snapscore verliep. En je kwam in het ziekenhuis te liggen. Ik dacht, het is vast niet ernstig, een epileptische aanval. Die nacht ging ik op vakantie naar Frankrijk, samen met me beste vriendin Kristi en haar ouders. Ik keek hier samen met haar maanden naar uit. Zondag 24 juli begin van de avond kwamen kristi haar ouders en ik aan in Frankrijk. We hadden ons kamertje ingericht en we hadden er zo veel zin in! De volgende ochtend gingen we naar voor even op de WiFi. De vader van Kristi was eventjes weg, wist ik veel dat hij bellen was met mama? Later belde hij de moeder van Kristi die naast ons in het restaurantje zat? Ik dacht huh? Waarom belt mama niet gewoon mij? Ze kwam terug en zij mama belt je zo? Ik bedacht veel dingen maar toch echt nooit dat Daan op sterven zou liggen en ik met spoed naar huis zou moeten?

Daar ging de lange reis weer, half Frankrijk haalde ome Tom me op. Samen reden we naar leiden waar jij lag. Dit was één grote nachtmerrie om te zien, me lievelings zus die op sterven lag, ik zei tegen je Daan hou vol ik kan niet zonder je. Je ogen sprongen open en keken me aan. Mama riep meteen de verpleegster. Dit was de allerlaatste keer dat ik je levend gezien heb, me lievelingszus waar ik zoveel mee meegemaakt heb, waarom jij? Waarom?

De volgende ochtend nadat ik 3 uurtjes geslapen had maakte mama mij en je beste vriendin die bij me geslapen had wakker, we moesten naar beneden komen zo snel mogelijk. Ik weet het nog zo goed, mama vertelde dat ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moesten, en je zou sterven. Ik kon het me maar niet voorstellen. Ik wil dit niet!

Familie en vrienden kwamen naar ons toe en trooste ons. Mama en papa waren in het ziekenhuis. Op 26 jullie 2016 om 11:40 stierf jij, een prachtig mooie 21 jarige meid. Aan een fucking XTC pil. Die dag zal ik nooit maar dan ook echt nooit meer vergeten.

Je lag in het yarden centrum op de zijlweg, eind van de dag ging ik samen met mama, Maaike, Wessel en Sylvia naar je toe. Ik mocht je make up en haren doen. Je kleding uitzoeken, en tegen je praten. Het wende niet. Ik zat in een nachtmerrie en ik kom er nogsteeds niet uit.

1 augustus 2016 werd jij gecremeerd. Ik heb over je gepraat op je crematie. En ik heb een fotoboek van herinneringen in me hoofd gemaakt. We draaide je kist dicht, en dit was het dan. Dit was dan wat we allemaal samen meegemaakt hadden, het fotoboek kwam bij de laatste bladzijde. Een nieuwe bladzijde gaat er niet meer komen, nooit meer.

Dag in dag uit, het went niet. Iedere dag huil ik weer omdat ik je zo mis. Ik krijg zo vaak te horen dat ik zo op je lijk, ik onddek steeds meer dingen die jij ook had. Ik draag steeds vaker dingen hoe jij het ook zal dragen. Ik heb het niet eens door.

Daan het doet kei veel pijn dit voor je te schrijven, als er een hemel is, hoop ik dat je dit kan lezen. De liefde die ik voor je had en altijd zal houden stopt niet. Ik zal iedere dag aan je blijven denken. Iedere dag een kaars voor je branden, en iedere avond een kus naar je sturen. Ik draag je iedere dag bij me, en ik mis je iedere dag meer. Ik hou zo veel van je. Je was me alles. Vergeet het niet, besef het. Until we meet again. Heel veel kusjes voor jou. Liefs je 6,5 jaar jongere ‘tweeling’ zusje Ilse. ❤

lieve Daan

Lieve Daan,

Het is vrijdag nacht 00:24 en ik ga maar weer is schrijven, ik heb onze muziek aan en ga me verdriet maar van me afschrijven.

Ik heb het de laatste tijd zo moeilijk. Ik besef dat het zondag 8 fucking maanden geleden is, dat ik me al 8 maanden zwaar kut voel, dat er 8 maanden lang al een stuk uit mijn leven ontbreekt.

Ik hou me zo groot, waar ik ook ben, ik probeer altijd maar de drukke & leuke Ilse te zijn die ik altijd geweest ben. Maar die drukke & leuke Ilse is er op het moment gewoon niet, en dat is best wel moeilijk, moeilijk dat mensen het niet snappen, maar ook moeilijk dat ik mezelf in de weg zit. Ik breek, ieder moment van de dag. Ik doe gek & druk, maar het is nooit zo gek of druk hoe ik was. Ik lach nooit meer zo hard als ik met jou gedaan heb. Ik huil nooit meer zo veel als ik om jou gedaan heb. En ik zal nooit meer de Ilse zijn die ik was met jou, dat gevoel doet pijn.

Als ik liedjes van ons hoor terwijl ik in de les zit wil ik keihard gaan huilen & weggaan, maar ik doe het niet, ik hou me groot, en stop het weg, ergens in een hele grote zak. Totdat er weer een moment komt dat die hele grote zak vol zit, ik overstroom, ik in huilen uitbarst, ik woedend word en ik dingen doe waar ik later spijt van krijg.

Dit is de manier hoe ik denk dat rouwen moet, natuurlijk moet het niet zo. Ik moet het nooit zo ver laten komen dat die hele grote zak vol zit. Ik moet gewoon huilen wanneer ik huilen moet, boos zijn wanneer ik boos ben, en mezelf zijn wanneer ik mezelf moet zijn.

Ik moet doen wat me ouders zeggen, ik moet naar Maaike luisteren als me grote zus, en moet niet zo vaak ruzie met Wessel maken, want voor dat je het weet is het over.

Vorige week zegt mama tegen een vriendin, je moet niet zo tegen je broer doen! Voordat je het weet gebeurt er zo iets als Ilse is overkomen, ze was stil en zij niks. Ik zij jeetje mam hoezo moet je altijd zoiets erbij halen? Waar slaat dat op. Totdat ik er over nadacht en bedacht, mama heeft gelijk! Voordat je het weet moet je onverwachts afscheid nemen van iemand.

Daan ik had er alles voor over gehad om jou hier te houden, al had ik zoals jij altijd zo leuk zij ‘macdonalds restjes uit de prullenbak moeten eten’ en onder een brug moeten slapen, ik had het gedaan! Maar het kon niet, niemand kon je meer redden. Hoe graag we ook wilden.

Ik mis de liefde die je me gaf. Maar ik weet dat jij degene bent die me iedere dag weer de energie geeft om te doen wat ik doen moet. Me overeind houd wanneer ik om zou vallen. En me een zetje geeft wanneer ik het glas moet laten barsten. Ik ben zo blij dat je me zus geweest bent en voor altijd blijft zijn, ookal ga ik je volgend jaar niet op me diploma uitreiking zien, ga je niet als afgesproken op me 16e als eerste achterop me scooter, en kan jij later niet de navelstreng van me kind doorknippen (als ik die mag/kan krijgen). Ik weet dat je er ergens, heel ver weg, maar toch heel dichtbij. Altijd bij me bent. Iedere stap die ik zet, iedere traan die ik laat vallen, en iedere zucht die ik uitblaas.

Het is ondertussen 00:51 en ik ga slapen. Slaaplekker lieve zus ? Loveyou dikke kus Ilse ?.

Pieken en dalen

Ik ben onlangs in Spanje geweest, mee naar de oude stageplek van Maaike. Na een goede vlucht en een rit in de huurauto van 3 uur komen wij aan. Ik zie veel paarden een beek en mensen die ik niet ken. Behalve 1 iemand, Laura, haar ken ik van Facebook, zij was degene die Maaike deze zomer, enkele weken na het overlijden van Danielle opving. Stichting paard in nood in Spanje heet haar stichting (klik hier). Laura ontfermt zich over ontheemde paarden, en dit doet zij met alles wat zij in zich heeft. Ook komen hier mensen die even op adem moeten komen, zo ontmoete ik een leuke vrouw met een burn out en een man die 9x in zijn leven het hoogst haalbaar op sportgebied kon halen (wereldkampioen). Ellenlange gesprekken heb ik gehad over het leven, de pieken en dalen in het leven. Vooral de man die ik sprak kon mij een schat aan informatie geven. Hij als beste van de hele wereld had alles wel zo’n beetje meegemaakt wat een mens mee kon maken. Hij hoorde van mijn stichting en had een mening over mij als niet gebruiker met een missie. Deze stelde hij ala minute bij toen wij in gesprek raakte. Ik kon dan wel niet voelen wat een gebruiker voelde, maar ik wist wel alles te benoemen en luisterde naar alles wat er te horen was, dat intrigeerde hem.

Zittend in het vliegtuig raak ik erg geëmotioneerd, zo hoog in de wolken zo dichtbij Danielle. Danielle de lachebek, die vandaag 2 jaar geleden met haar vriendje voor het eerst zonder mij op vakantie ging. Facebook stuurde mij vandaag een herinnering van die dag. Ik zie een super blije dochter die hevig verliefd op weg naar Parijs ging, met de auto. Oh wat was ik bezorgd, het zou toch wel goed gaan? Hoe kan het lopen, nu bijna 7 maanden later ben je dood, hartstikke dood. Ik ben vooral zoekend naar Danielle, denk veel aan de crematie, maar ook aan de uitvaart zelf. Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen, heb haar alles bij leven gegeven en alles bij dood. Maar god oh god wat mis ik haar.

Ik was zojuist op het vliegveld, ik neem altijd iets voor mij kinderen mee. Ilse een Victoria secret cadeautje, Wessel een oreo, en dan begint het, ik voel dat ik wat ga vergeten. Want ik nam altijd voor 3 kinderen iets mee, maar dat hoeft nu niet meer. Ik zie een prachtige roze fles prosecco, die zou ik voor haar gekocht hebben………..

Danielle zou voor geen goud mee zijn gegaan daar dit paarden gebeuren, wel zou zij met mij naar Spanje zijn gegaan, dit zou ik met mijn meiden gaan doen. Het leven is zo onvoorspelbaar, voordat je het weet is het voorbij…….. Of je nou negenvoudig kampioen bent en tot jezelf in de bergen tussen paarden moet komen met een schat aan informatie, of je gaat zoals ik met een berg verdriet een paar dagen voor jezelf weg. Pieken en dalen, dat is zoals het leven is.

Geniet van de dingen die je hebt, laat je niet gek maken van wat anderen denken dat goed voor jou is, want jij weet zelf waarschijnlijk wel wat goed voor jou is. Ook als je nu zegt, nee dat weet ik niet hoor, dan heb je toch een stemmetje in je achterhoofd die zegt, echt wel! Drugs is een uitweg, een moment los van de stof, niet na willen of kunnen denken, meedoen met de meute en ga zo maar door.

Verblijvend op een berg in Spanje, rijdend door prachtige landschappen, genietend van familie bezoek koesterde ik alles wat ik mee mocht maken. Mis ik mijn kind, geniet ik van de lieve apjes van mijn andere kinderen, ben ik ook weer blij dat ik naar huis ga.

Want thuis ga ik vol frisse moed verder met mijn stichting, blijf mij hard maken om bewustwording te creëren. Dit omdat ik stichting team Danielle onder jullie aandacht wil blijven brengen, weet dat je altijd een keuze hebt, en wat dat ook moge zijn, neem hem bewust.

Nicolette

Lieve Daan,

Het is weer zondag, 5 maart 2017. Dit is de 222ste dag zonder jou, jeetje mina dat gaat zo snel…..

Als ik s’avonds in me bed lig dan denk ik aan je, kijk ik naar onze foto’s & bedenk ik hoe mooi wij het samen gehad hebben.

Vandaag hebben we geschaatst voor de stichting, maar voornamelijk voor jou!

Ik draag iedere dag je armband, ik draag iedere dag jou bij me. Ik mis je bij zoveel dingen, soms bedenk ik me waar je nu bent, of er echt iets is na de dood? Of je veel lieve mensen bij je hebt?

Ik heb gister door me galerij gesnuffeld & zag de foto’s van 25 & 26 juli, ik vind het zo oneerlijk.

Waarom kon je niet gewoon bij ons blijven? Hoezo moest je zoon stom pilletje nemen? Waarom gaat de wereld door terwel jij niet meer door mocht gaan? Waarom slikken bekende Nederlanders? Weet de politie dat en doen ze er niets mee? Het is toch zo verboden? Waarom zijn die niet dood gegaan door 100e pillen die ze geslikt hebben? En jij wel na 1 pil? Waarom maken mensen zo iets? En waarom wordt het in liedjes genoemd dat ze het zo fijn vinden?

Ik vind het zo oneerlijk dat wij je allemaal moeten missen. Ik hoop zo dat je het super goed heb waar je bent.

Daan, je was me beste vriendin maar je was ook me zus. Ik mis je zo, hoop dat je dit liedje net zo mooi vindt als ik en je het met liefde kan horen. 222 kusjes & knuffels van mij omdat ik je die al 222 dagen niet heb kunnen geven.

Loveyou, Ilse ?.

nationale complimentendag.

Vandaag het interview van mij online via RTL, en dat heb ik geweten! Wat een reacties, dank jullie wel hiervoor. Het was geweldig om te lezen hoe goed de mensen op de hoogte waren, hoe goed het hen verging. De beste mensen uit Nederland melde zicht om vooraan in de rij mij eindelijk die antwoorden te geven waar ik maar niet achter kwam.

De ene heer kon D uit zijn wereld, hij wist precies van de hoed en de rand, dank je voor al je berichten. Dan was er een jonge man die mij mij muts noemde en mij wist te vertellen dat Danielle al 10 jaar slikte, en niet aan xtc maar aan 4fmp was gestorven, ook jij bedankt voor deze informatie.

Godzijdank wist iedereen dat zijn of haar dealer de beste was, zij niet zo dom waren, zij hun xtc lieten testen, en laten we vooral niet vergeten dat het Danielle haar eigen schuld was.

Als ik het zo las is Team Danielle eigenlijk overbodig, want zo erg is het toch eigenlijk allemaal niet……….

Het is vandaag nationale complimenten dag, en dat heb ik ook geweten. Lieve berichtjes heb ik mogen ontvangen over mijn vandaag geposte interview, dank jullie wel hiervoor.

Bewustwording, daar gaat het uiteindelijk allemaal over, als jij bewust bent van dat wat je doet, dan hoef ik jou niets meer te vertellen. Maar gek genoeg zijn de mensen die ik face to face of 1 op 1 spreek niet zo mondig als de anonieme facebook mensen. Ook kan niemand mij een antwoord geven als ik een vraag stel tijdens mijn presentaties, want het is een antwoord geven op een vraag waar je niet van wist dat het zo zat.

Ik heb de reacties naast mij neergelegd. En als ik dan toch iets erover wil zeggen, Danielle was een top dochter, een lieve zus en super sociaal kind. Maar dat hoef ik eigenlijk niet te zeggen, want zoveeeeeeeeeeeeeeeel mensen die vandaag iets wilde melden waren al bekend met haar………….

Nicolette

Als de dood ook jou ophaalt.

Ik krijg vanmorgen een apje van een bekende.

De tekst loog er niet om, wederom een jong iemand overleden aan drugs. Het was vroeg 0715 en ik was op weg naar mijn werk. Een jonge knul van 24 jaar die niet bezig was met doodgaan, maar met experimenteren

Ik denk aan zijn vader en moeder, ik denk aan zijn vriendin waar hij was op het moment van overlijden. Ik denk aan de mensen om hem heen, een ieder is nu waarschijnlijk in een shock, maar dan……………………………..wat ga je dan doen? Je gebruikte vaak samen, maar nu is hij dood, dus je weet nu dat het echt kan gebeuren. Denk je nu dat het pech was of denk je nu van shit dit is echt voor het echie?

Ik wens iedereen veel wijsheid toe.

Nicolette

xtc…………………..dat kan toch geen kwaad…………………

xtc, dat kan toch geen kwaad?

Ik ontving vorige week een mail van de moeder van M. M overleed nog geen 6 weken geleden.
M ging een avondje bij bekende xtc gebruiken, onder het mom doe het maar bij ons (als het dan fout gaat…….) De moeder van M wist hier niets vanaf, M gaf aan dat zij een avond bij een voor moeder bekend iemand was.

Toen de buurman van degene waar M verbleef smorgens naar zijn werk ging, hoorde hij gegil, hij had de sleutel van zijn buren en ging naar binnen. Hier was helaas een horror tafereel gaande van een meisje wiens lijf nav het gebruik van xtc was gaan oververhitten. 112 werd gebeld, er is gereanimeerd, maar M was niet meer te redden.

Hoe kwalijk is het als mensen zeggen dat xtc geen kwaad kan?
Hoe kwalijk is het als mensen zeggen dat je beter kan slikken in het bijzijn van een ander, want als het dan fout gaat…….
Hoe kwalijk is het dat een meisje van 21 dood is……………..

xtc………………….dat kan toch geen kwaad?………………….

Ik ga jouw niet zeggen………………..

Ik ga jou niet zeggen……………………………

Ik lees vanmorgen en vanavond de reacties naar aanleiding van mijn televisie presentatie op RTV NH. De meeste reacties zijn meelevend, enkele zijn voorzien van een eigen overtuiging. Ik lees bijvoorbeeld; Verantwoord gebruiken kan door middel van testen. Natuurlijk zou ik hierop kunnen reageren, maar dat is nutteloos dus dat doe ik niet. Sommige zullen zich afvragen waarom dit nutteloos is, dat wil ik wel uitleggen. Het is nutteloos omdat de ander een eigen mening heeft, een eigen overtuiging. Ik kan uitleggen dat veilig gebruiken onmogelijk is:

*De bestanddelen van xtc zijn niet voor consumptie geschikt, niet links maar ook niet rechtsom.
*De inhoud van xtc is afhankelijk van de brouwer, de bestanddelen zijn ook niet altijd gelijk.
*Onze lichamen reageren allemaal anders om xtc vrouwen hebben grotere risico’s dan mannen
*Een halve pil is alleen aan de buitenkant een halve pil, aan de binnenkant is dit vaak anders
*Ik weet wat ik doe, want ik slik al jaren, als dat je mening is, dan is dat toch goed! *Ik ken alleen maar mensen bij wie het goed gaat! Ook helemaal goed, ik ken helaas veel mensen bij wie het niet goed ging. *Met alcohol vallen er meer slachtoffers! Hier moet ik wel even bij zuchten, maar vooruit ik ben nu toch bezig………….. Er vallen inderdaad meer slachtoffers van alcohol, maar ik ken ze niet die na 1 glaasje alcohol dood gingen, ik ken ze wel die na 1 pil dood gingen.

*Ik ga mijzelf nergens niet verdedigen, ik deel alleen niet de meningen zoals hierboven beschreven, maar ondanks dat kan ik dat wel accepteren. Ik veroordeel nog steeds niemand, en ik ga jou of jou al helemaal niet zeggen wat je wel of niet moet gaan doen.

Ook las ik het vraagteken bij de kinderen van groep 8. Helaas zijn de kinderen uit deze tijd al erg wijs, ook op dit gebied. In 1 maand tijd word ik tot 4x aan toe geconfronteerd met kinderen van 11,12 en 14 die xtc geslikt hadden. Dat is iedere week 1 iemand. Weet wel dat heel veel nieuws niet in de pers komt, er is een privacy regeling, dit houdt in dat journalisten alleen mogen schrijven als het slachtoffer en of de familie hiermee naar buiten treedt.

En nu komt de aap uit de mouw, want er zijn veel meer slachtoffers dan een ieder maar voor mogelijk houdt. Alleen willen heel veel niet dat anderen weten dat zij: *een psychose hebben (gehad) na het gebruik van xtc *psychische problematiek hebben (na het gebruik van xtc) *schaamte omdat hun kind / partner voor de trein sprong (na het gebruik van xtc) *schaamte omdat hun kind aan xtc overleed en zij een andere doodsoorzaak vertellen zodat anderen niet weten dat hun kind/partner aan drugs overleed.

Kortom niets is wat het lijkt. Wij lezen alleen zo nu en dan iets in de pers en menen dan het onze ervan te weten, maar ik kan uit 1e hand zeggen dat niets is wat het lijkt

Zo ook de cijfers die er gehanteerd worden van de mensen die overleden zijn nav xtc…………de mensen die direct aan de gevolgen van xtc zijn overleden zijn genoteerd. Ben je nou overleden omdat je met xtc van het viaduct bent gesprongen, of voor de trein bent gesprongen of van een flat af bent gesprongen dan sta je als suicide in de boeken. Ik schrijf dus MET XTC in je lijf, zonder dat je dit in je lijf had gehad was je niet gesprongen oid. Dit zijn feiten, maar helaas ligt dit ergens ver weg gestopt, en dat moet over zijn!

Ik krijg met grote regelmaat facebook en of email berichtjes van ouders wiens kind net zoals mijn kind overleden zijn aan de gevolgen van xtc. Deze mensen willen dat met mij delen en als zij dit goed vinden schrijf ik over hun kind. Want wij zijn onze kinderen kwijt, en dat had mogelijk voorkomen kunnen worden. In het geval van Danielle had zij nu geen redenen om te sterven gehad als zij niet aan de xtc had gezeten. Tim had nu gewoon verder kunnen studeren als hij niet van het viaduct af was gesprongen. Jovi had zijn eigen leven op kunnen pakken nu hij op zichzelf ging wonen. Renate had met haar moeder geweldige dingen kunnen doen als zij geen xtc had geslikt (1x geslikt…………………………). Youri, Felice, Myrthe, Naomi, Mike, het meisje wiens ouders willen dat zij anoniem blijft. Laat niemand ons nou vertellen dat er geen slachtoffers zijn, er zijn er ontzettend veel. Ik weet dat mijn stukjes veel gelezen worden, ik weet dat er ook ouders mee lezen wiens kinderen net als de onze aan xtc zijn overleden. Ik weet dat er ook ouders mee lezen wiens kinderen aan andere drugs zijn overleden of bij wie er grootse onderzoeken lopen omdat de dood van hun kind door de politie afgedaan wordt als zelfmoord……………………………….

Kortom, wie ben ik om jou te zeggen wat je moet doen?

Nicolette

Hoi zus

Hoi zus,

Ik heb zware dagen zonder je, ik luister veel muziek en je bent geen Seconde uit me gedachten. Ik zie veel berichten van Stichting Team Daniëlle langs komen als ik Facebook open. Het is zo goed dat heel veel mensen over jou te weten komen! Je was zo mooi, iedere dag weer. Ik heb nog steeds iedere zondag als ik me bed verschoon & ik ga slapen dat ik het besef heb dat ik nooit meer wakker hoef te blijven tot jij naar boven komt, en dat ik je wekker nooit meer hoor, maar ik nu zelf me wekker moet zetten iedere maandag. Ik hoop iedere dag weer dat ik over je droom, dat ik je weer even kan zien.. we weer samen kunnen zijn, dat als ik thuis kom van school jij aan tafel zit met mama een kopje thee te drinken. Ik vind het zo oneerlijk dat we dat allemaal niet meer kunnen. Ik hoop dat je van boven trots over ons mee kijkt, veel aan ons denkt en ons net zoveel mist als wij jou.

Ik hou van je ?.

Lieve Daan

Lieve Daan,

toen je hoorde dat je nog een zusje kreeg, was jij het vrolijkste meisje van de wereld. Vanaf het moment dat ik er was waren we niet meer te breken. Je knipte me navelstreng door en toen begon alles. Als er iets met me was was jij degene die vroeg; Ils wat is er? Of; Mvr Koopen waarom doe je zo. En jij wad degene bij wie ik echt mezelf kon zijn, ik hoefde me nergens voor te schamen, gek waren we toch wel! Je beschorm me, in Italië toen we vielen samen, in Spanje bij de zee…. ik was belangrijk voor je, netzoals Maaike & Wessel. Je zusjes en broertje stonden op 1 voor je. Vandaar je tattoo. Ik ben je dankbaar dat je me 2e moeder bent geweest deze 14 jaar & 19 dagen. Maar ik ben je nog veel dankbaarder dat ik zoveel dingen in me leven heb meegemaakt samen met jou. Zonder jou was ik nooit geweest hoe&wie ik nu ben. Je bent zo sterk geweest in je leven, altijd…. iedereen kan van jou leren, ook van je fouten. Je had mijn voorbeeld moeten blijven, niet het voorbeeld van de gevaren van XTC. Je had er voor ons allemaal moeten blijven. Je had niet hoeven te verliezen, maar je hebt gevochten, zoals je altijd deed. Ik je al 141 dagen niet meer levend gezien. Ik heb je al 135 dagen niet meer gezien… elke snapchat die ik maak kom bij jou nog binnen. ik mis je, jij bent degene die me elke dag sterk houd, je bent degene die me elke dag een lach op me gezicht geeft, maar ook elke dag laat huilen. Dag in, dag uit.

Ik hou van je en ik zal je nooit vergeten, kusje van mij

Hoe nu verder

Hoe nu verder……

Xtc …. hoe vaak zal ik dat woord nu al gebruikt hebben?

Xtc …. hoeveel mensen zullen dit nu al gebruikt hebben?

Xtc …. hoeveel mensen zullen dit nu nog gaan gebruiken?

Allemaal vragen waarvan de antwoorden niet te achterhalen vallen.

Een veel gestelde vraag was of ik wist / weet wie de dealer is……. ja dat weet ik. Vanaf het moment dat Danielle ih ziekenhuis kwam gingen mijn alarmbellen aan.
Ik ben iedere keer als ik in de familiekamer kwam gaan zoeken……binnen 1.5 uur wist ik het.
De persoon in kwestie heeft later tijdens het onderzoek toegegeven dat hij verkocht.
Helaas kan dit allemaal in Nederland……want ik kan niet bewijzen dat mijn kind van zijn pil doodgegaan is.
Feit is dat mijn kind er zelf voor koos een pil te nemen………….
De persoon in kwestie weet ook dat ik weet dat hij mijn dochter verkocht……….. Hij (en haar mede “vrienden”) mogen zelf mt de gedachte leven dat niemand ingreep en Danielle nu dood is.
Want echte vrienden, die zouden ingegrepen hebben en nu niet om hun eigen gedachtes schoon te praten de “verhalen” die er nu gaan vertellen.
Een leuke titel voor een nieuw blog, wat is vriendschap?

2016 ga ik afsluiten, lees 31 december het blad vrouw (Telegraaf) over mij, mijn gezin en mijn stichting.
Ook zal er die dag op vrouw TV een filmje komen, deze wordt woensdag a.s opgenomen.

11 januari geef ik mijn eerste school presentatie, deze wordt gefilmd voor hoop geloof en liefde welke op 24 januari 2017 1750 npo 1 uitgezonden zal worden.

Vele presentaties zullen volgen, allemaal met 1 doel, bewustwording!

2017 wordt een jaar met nieuwe uitdagingen, veel presentaties.

Tot ziens!

Nicolette

Lieve zus

Lieve zus, je bent al 109 dagen dood. Al 109 dagen weg. Al 109 dagen naar de hemel. Ik vraag me af hoe het daarboven is, hoe het eruit ziet, of je veel bekende hebt, of je daar ook naar school gaat, of je daar ook zoveel aan ons denkt? Ik weet het niet. Ik heb een hele zware week gehad, een week waarin me hoofd is ontploft. Me gedachtes sloegen op hol, iedere dag weer, iedere dag moest ik huilen van verdriet, huilen om jou. Ik vraag me af of je je ooit heb beseft hoe het zou zijn als ik of iemand anders die dierbaar voor je was er niet meer zou zijn. Zou jij nu ook zoveel verdriet hebben? Zoveel aan me denken? Zo veel huilen? Ik weet het niet, en ik ga het nooit te weten komen zolang ik hier nog ben. Het is 12 november en dit is de allereerste sint intocht geweest zonder jou en zonder de Snapchats over sinterklaas. Binnenkort komt de eerste kerst en oud en nieuw zonder jou. De eerste december zonder jou. December was altijd onze lievelings maand, altijd zo gezellig. Altijd keek ik er naar uit, maar nu? Zo geen zin in. Ik blijf het liefst uren, dagen en zelfs wekenlang in me bed liggen en aan jou denken, foto’s kijken en netflixen. Maar ik moet, ik moet het doen zoals wij het altijd samen deden. Ookal doe ik het nu alleen. Daan nog 18 dagen voor december, nog 23 dagen voor pakjesavond, nog 38 dagen voor de verjaardag van mama, nog 44 dagen voor KERST, en nog zoveel dagen voor ik jou ooit weer zie. Daan, ik mis je. Je zit altijd in me hart en ik vergeet je nooit. Ik hou van je.

Cran Canaria 2014

Cran Canaria 2014, pff wat keken wij hier toen naar uit ! Ik ging voor het eerst vliegen, en we mochten met ze vieren in een bungalow. Uiteraard Danielle en Ilse samen en Maaike en Wessel samen, zo ging het altijd ! Want wij deden alles samen, ook daar. Samen make uppen, haren stylen, zonnen, kleding van mekaar stelen, ALLES. Na die vakantie werd onze band eigenlijk steeds hechter we deden ie vakantie zoveel samen, dat beviel ons eigenlijk wel. Samen boodschappen, shoppen ect. Na die vakantie hebben we ook iedere vakantie zelfs de 1 week vakanties tegen mekaar gezegd: ik wil naar Cran Canaria….. als ik 18 was zouden we dat ook waar maken, helaas kunnen we dat nooit samen gaan doen, ik ga je laten zien dat ik t alleen kan doen ! Met jou heel dicht bij me ❤️ morgen ven je 3 maanden niet meer hier, en het doet pijn. Ik mis je Daan ! Kusje van mij

Mijn zus(sen),

Ik zit in de les en heb de hele dag al geen concentratie want denk alleen maar aan me zus(sen). In iedere les mogen we muziek luisteren, en ook al luister ik niet de muziek die ik met jullie luisterde toch denk ik alleen maar aan jullie. Er komt in ieder liedje wel iets voor waarbij ik aan jullie denk. Gister ging ik oppassen op 2 meisjes en ze zijn zusjes, ik heb ook 2 zussen maar allebei me zussen zijn ver weg, hoe ver ze ook mogen zijn ze zijn toch bij me, in me hart en in me hooft. Ik denk iedere dag aan jullie en besef iedere dag een beetje meer hoe belangrijk praten, denken, huilen, houden van, maar vooral hoe belangrijk de liefde tussen zussen (broers) kan zijn. Fijn weekend ?

K hou van jullie

mijnzussen

Lieve lieve Daan,

Precies een maand geleden gaf jou leven het op, wat een kut dag (als mama zou horen dat we weer is aan t schelden waren?)! Dinsdag 26 juli 2016. Een dag die nooit vergeten gaat worden, dat beloof ik je! Ik ben zo trots op jou hoe je alles gedaan heb in je prachtige leven. Ik ben blij dat ik deze 14 jaar en 19 dagen met jou mee heb mogen meemaken. Als ik bedenk dat jij een van de eerste personen was die ik gezien heb, en ik de laatste persoon ben die jij gezien hebt, ben ik zoon trots zusje.❤️ ik mis je stem, je lach en de appjes die je me stuurde met poepplonsjes, liedjes zoals ‘no money’ & ‘sorry’, en gewoon domme appjes zoals ‘ILS HEB JE ME DURE MAKE UP MEE NAAR FRANKRIJK? Uhmm nee hoor?’ haha ik schiet in de lach als ik hier aan terug denk. Maar ik mis vooral onze zussen gesprekken, die ik nooit aan iemand vertellen zal, je liefdevolle knuffels en je stem die zegt dat je van me houdt of juist dat je me haat, maar me dan serieus aan probeert te kijken en je in de lach schiet en je dan love you dikkiedik zegt en me een knuffel geeft. Deze maand is zo snel gegaan, pff normaal zou je nu al een maand appjes sturen dat t bijna kerst is, terwijl dat nog 4 maanden duurt???.Love you leukste zus. ?‍❤️‍?

daanenilse