Dinsdag 26 september

Gisteren precies 14 maanden dood.
14 maanden stilte, verdriet en vragen.
De dag begon om 0730 met mijn werk, om 0930 door voor een bestuursvergadering van team Danielle.
Samen met Sylvia en Tien heb ik diverse zaken doorgenomen.
1230 met de jongste even weg, al wachtend schreef ik over het autoritje met een 15 jarige en het verhaal van de zus van deze persoon.
1430 met ena oudste ziekenhuis.
1530 thuis, theetje met man lief.
1630 -2200 werk ik. Leuke cliënten, boeiende casussen en een klok die stevig doortikte.
2200 eet ik mijn andijvie, drink wat en plof daarna op de bank.
Tijd om antwoord te geven op berichtjes, apjes en tv te kijken.
Ik word gecontact door een jonge man, gevorderd 20 en werkzaam binnen de hardcore. In het kort gesproken over dat wat hij nuttigde en genuttigd had. Meerdere malen ernstige fysieke problemen na gebruik van de middelen die hij tot zich nam.
Hij was door een vriend op mijn sites gewezen en contacte mij.
De vraag die hij zichzelf stelde was waarom hij nou eigenlijk gebruikte, hij snapte het zelf ook niet altijd meer.
Hij wilde wat voor mij doen, zaterdag als hij op een hardcore feest werkt wil hij flyers uitdelen, ik zeg hem toe deze morgen op te sturen.
Tijdens deze chat krijg ik een tweede chat. De moeder van wie haar kind net als Danielle aan xtc overleed. Sinds kort zijn wij bevriend met elkaar, wij hebben praktisch een exact gelijk verhaal meegemaakt. Zij en ik zullen elkaar binnenkort ontmoeten.
0000 stap ik onder de douche, 26 september wordt vervangen door 27 september.
Ik mis Danielle iedere dag, en met mij een boel anderen.
Mijn missie wordt steeds duidelijker voor anderen, bewustwording is een feit.