Gebroken rouw deel 2

 

Al eerder schreef ik gebroken rouw.
Twee gezinnen die totaal verschillende blikken op het leven ėn Danielle hadden.
Alle spullen van Danielle lagen bij haar vader, daar was haar slaapkamer. Gevolg was nadat zij overleed wij letterlijk met lege handen stonden
Wij hadden wel een aantal spullen, maar haar sieraden, make up etc lag niet bij mij. Ilse had de badjas waarin zij naar het ziekenhuis werd vervoerd direct na haar dood gekregen. Ik een foto en oh zo.n waardevolle test  Maaike een horloge, Wessel vnl foto.s. De ring gaf ik zoals beloofd aan Kelly.

Nu rouwen beide gezinnen op totaal eigen wijze, probeert een ieder de ander te respecteren.

Zoals vele onder ons gescheiden zijn, bedenk jezelf eens dat jullie dit nog samen moeten doen. Met totaal andere kijk op leven en misschien de dood?

Na de uitvaart die voor beide naar wederzijds respect verliep scheiden onze wegen. Soms kwamen wij elkaar tegen, maar elkaar opzoeken, nee dat doen wij niet.

Vanavond ontvang ik een apje, ben je thuis? Dat was ik niet, Ilse wel, er waren spullen van Danielle die hij wilde brengen. Ilse heeft de tassen aangenomen en heeft alles waar zij bijna 11 maanden op heeft moeten wachten op de tafel gelegd.

De oorbellen van haar zus
De kettingen van haar zus
De shirtjes van haar zus
De broeken van haar zus

Hevig geëmotioneerd hebben wij elkaar zojuist aan de telefoon.
Mam weet je wat er ook bij zat, zegt Ilse snikkend…..een wimperhaartje en alles ruikt naar Danielle. Samen huilen wij aan de telefoon vertel ik haar dat we vanavond met Wessel en Maaike de spullen uitzoeken.

Gebroken rouw…..respecteren en waarderen, zo moeilijk met ieder zijn eigen verdriet. Toch ben ik er trots op, dat het lukt om dit stuk te doen. Je eigen verdriet en misschien je eigen trots ondergeschikt maken is niet makkelijk. Toch is dit gelukt en zullen broer en zussen een stukje zus bij zich kunnen dragen.

Ikzelf heb even een flink potje gehuild, mijn ex een bedankje gestuurd en rij nu terug naar Nederland.
Zodirect mijn kinderen in mijn armen sluiten is waar ik nu behoefte aan heb.

Nicolette