Ik loop in Nijmegen en word omringt door studenten en studentenverenigingen.

Shirtjes aan en uit, opdrachten uitvoeren, hoop gelach.

De gedachtes laten mij niet los als ik aan de avonden en weekenden denk.
Hoe zal het een ieder dan vergaan?
Sommige meiden (ik zag vooral meiden) zien er nog zo bleu uit.
Nu zie ik ze met de ontstane groepjes meedoen. Sommige meiden kijken nog wat onwennig om zich heen,

Hoe gaat dit als er gedronken, gesnoven, geslikt en wat nog meer gaat worden?
Ik denk ook aan de ouders, vaak denken dat die van hun……

Ik denk aan mijn kind, deze week flink gehuild, god wat mis ik haar.
Ook zij had haar dromen, groepjes met wie zij omging, zij had een toekomst…..

Nu zit ik een terras, theetje erbij, zon op mijn bol.
Overal jongeren, vaak onwetend en vooral genietend.

Danielle haar spreuk galmt door mijn hoofd…..