9:30 volgde het bericht, het bericht dat de wereld onder mijn voeten vandaan haalde… alles stortte ineen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?? Hoe kon het nou dat mijn vriendin die al 14 jaar mijn vriendin was, er ineens niet meer zou zijn?

26 juli 2016 11:40 klopte jouw hart voor de laatste keer. Ik zou je nooit meer in levende lijve zien. Ik zou nooit meer je lach horen, nooit meer geheimpjes met je kunnen delen, nooit meer je even vasthouden, nooit meer gekke dingen met je uithalen, en zoveel andere dingen die ik nooit meer met je zou kunnen doen.

Wat zou ik graag de tijd willen terug draaien, naar toen alles nog anders was. Toen we samen al die dingen nog deden. Ik heb spijt dat we de laatste 2 jaar van jouw leven apart geleefd hebben, dat we geen herinneringen hebben gemaakt. Ik moet het nu doen met “oudere” herinneringen. Die ook heel mooi zijn en waar ik er gelukkig heel veel van heb. Ik mis je zo ontzettend…

26 juli 2017

Ik lig wakker in bed en denk aan jou. Het voelt als gisteren dat ik de laatste berichten kreeg. De pijn en het verdriet zijn het zelfde, nog elke dag. Al een jaar lang.

Vandaag om 11:40 nemen we voor de laatste keer afscheid van jou. Precies een jaar na jouw laatste adem. Je krijgt een mooi plekje waar we even tegen je kunnen praten. Ik hoop en geloof dat je ons dan zult horen en dan zal ik je vertellen hoeveel ik je mis.

“Aan een tere draad van tranen, rijg ik stil de jaren van gemis”

In loving memory
Ik hou van je ❤