Daar lag je dan, hulpeloos en weerloos.
Direct reageerde mijn lijf hierop, misselijkheid maakte zich meester over mij. Ik zag je, voelde mij hulpeloos, machteloos. Zusters en dokters liepen af en aan, de ruimte veranderde van netjes en ordentelijk naar een slagveld.
Overal lagen omhulsels van gegeven medicijnen, 6 zusters waren nonstop met je bezig. Je reageerde nergens op, niet als iemand iets tegen je zei of vroeg. Ik denk dat ik dat het aller aller ergste vond, jou pijn zien lijden, dat gaf mij letterlijk pijn en misselijkheid.
De geluiden die je maakte kan ik zo terug roepen uit mijn geheugen, ik doe het liever niet, word dan weer misselijk.
Je blik, vergeet ik nooit meer, holle ogen die ergens anders waren. Ik werd er bang van, wat zag je en wat voelde je?
Je hart tikte je lijf bijna uit, ik was zo ongelooflijk bang dat je een hartaanval zou krijgen. Mijn gedachtes zeiden dat ze jouw hart dan niet meer aan de praat zouden krijgen.
Angst, angst,angst, dit gevoel overheerste 100% bij mij.
Wat heb ik je een kusjes gegeven, je hand vast gehouden. Elke keer als je weer weg schoot, je lijf schudde, je keel geluiden maakte en je ogen rolde moest ik bijna overgeven. Om deze reden liep ik op een gegeven moment met een spuugbakje in mijn handen. De dokter, niet zo.n grote iets oudere man zei met gevouwen handen/armen “ze gaat langs de rand van de afgrond”.
Die temperatuur was al snel hoog en bleef hoog. “Ijs, we hebben ijs nodig” hoor ik iemand zeggen, ik denk nog ijs?
Vrij snel lig je in ijscrunch, natte lakens en ventilatoren. Ik zie kippenvel en wil je vasthouden, dit kan onmogelijk. Zo ongelooflijk veel slangen en mensen.
Er ontstaat een levensbedreigende situatie, je wordt op je zij gelegd. Dat wat bedreigend was wordt weg gehaald, ik durf weer adem te halen (ik hield hem in).
Ondertussen zijn wij appart genomen, mdma en amfetamine zijn er in je bloed gevonden. G@dverd@mme wat is dat nou? Ik ga googelen en weet niet wat ik ik lees, xtc? Drank en drugs Lill Kleine schiet door mijn hoofd.
Ik ga bellen ik moet en zal weten hoe of wat en hoor tot 2x aan toe een naam, nog een telefoontje naar de werkplek van de betreffende persoon, ik zeg aan degene die ik overigens ken dat ik de betreffende persoon die bij hem staat het licht uit zijn ogen sla.
Ik app naar hen die mij lief zijn dat het flinke foute boel is. Vrienden zijn op vakantie, we appen als het kan.
Wessel en Maaike waren even in het ziekenhuis en zijn vrij snel opgehaald.
Snachts mag je eindelijk naar de IC, omdat je zo sterk bent hoef je niet aan de beademing. Rillend in een bed met ijs laat ik je achter. Thuis bel ik bij de achterburen aan, hier brande nog licht.
We moeten onze gedachtes en angsten delen, en rond 0300 na het ziekenhuis gecontact te hebben gaan we naar bed.
Hier ligt ik nog heel lang wakker om vervolgens in een onrustige slaap te vallen.
Zaterdag 23 juli 2016, vanaf deze dag is alles, maar dan ook alles veranderd in mijn leven.
