Zoute tranen op je ziel…

De wereld draait door, pinrecords worden verbroken, en ik….ik huil.
Een bewogen jaar laat ik achter mij, een jaar waarin mijn stichting de vorm kreeg die ik bedacht had.
Mooie mensen mocht ik ontmoeten.
Geweldige presentaties mocht ik geven.
Prachtige reacties mocht ik ontvangen.
Mooie tv verscheen er over mij.
Geweldige nominatie ben ik voor in de strijd.
Lotgenoten mocht ik ontmoeten.
Lotgenoten die net als ik moeten vechten om niet kopje onder te gaan.
Lotgenoten die net als ik een lege stoel aan tafel hebben.
Lotgenoten die ouders zijn, ouders van een zoon of dochter die overleden is.
Lotgenoten die op wat voor manier dan ook horror hebben meegemaakt en nu zoeken naar “hoe overleef ik”?
Zoute tranen op mijn ziel, die ik soms open en bloot leg, om anderen te laten zien dat het is zoals het is.
Of ik nou bij de staatssecretaris, de burgemeester of de school van jouw (klein)kind kom, jullie (kinderen) hebben een stukje bewustwording ontvangen.
Dat kan misschien net genoeg zijn om te weten wat je doet en vooral waarom?
Want xtc blijft linke soep, of je het nou links of rechtsom draait.
Zoute tranen…..god wat waren het er veel.
Sommige dachten dat ik nooit huilde, het laat zich niet dwingen, ik huil als ik moet huilen. En ja ik lach als ik moet lachen.
Zoute tranen op mijn ziel…….