Categoriearchief: Nicolette

Knalroze

Dat was de kleur van jouw kist, je had mij twee maanden voor jouw overlijden toen wij samen op een uitvaart waren nog lachend toegefluisterd dat als jij ooit zou overlijden jij een roze kist wilde.
Twee maanden later op 29 juli hebben wij jou gekist…..in een knalroze kist.
Jouw zussen droegen op 1 augustus tijdens de uitvaart knalroze jasjes, ikzelf een knalroze lint.
De uitvaart….wat een verschrikkelijke verdrietige dag, Ilse die haar allesie achter moest laten, Maaike die zich zo dapper door de dag heen werkte.
Wessel die zijn grote zus zo stil en koud zo vreselijk eng vond….
Nu…..de kleur van de stichting….roze!
Zelfs mijn fb achternaam is…….
Zo starte ons week felblauw, werd gitzwart om vervolgens roze te eindigen.
Helaas was dit alleen de kleur want eronder is het zwarter dan zwart.

 

 

Gitzwart

26 juli 2016 de dag waarin wij tussen hoop en vrees leefde.
0200 er is hoop op leven.
0600 ze wordt nu geopereerd.
0830 mijn telefoon gaat “sorry mevrouw, er is geen enkele kwaliteit van leven meer” ik weet nog waar ik stond, hoe rustig ik bleef,wat ik tegen mijn man zei.
Nadat ik de kinderen naar beneden had gehaald om ze te vertellen wat er ging gebeuren snelde wij ons naar het ziekenhuis.
Bij het naar binnen lopen besefte ik dat ik bij het verlaten mijn kind kwijt zou zijn.
1140 het tijdstip dat de dood officieel zijn entree deed, dood gewoon f#cking dood.
Vandaag mis ik mijn kind al 3 jaar en dat is echt dik kut.

 

 

 

 

Felblauw

Zo herrinner ik mij 23 juli 2016, zeer zonnig, de perfecte dag voor het starten van de vakantie.
Wessel was die week geopereerd en samen waren hij en ik vele uren op de EHBO om zijn ontstoken wond te laten behandelen.
Die middag gingen wij op vakantie, Ilse was al op vakantie (met Kristi en haar ouders), Maaike en Daniëlle gingen niet meer mee, Wessel ging met ons mee.
Rond 1700 waren wij eindelijk in Brabant, caravan neergezet en steggelen over het avondeten.
1830 telefoon “het gaat niet goed met Danielle”, mijn vraag was of ik naar huis moest komen, dit hoefde niet.
Weer gesteggel over het avondeten, en weer telefoon, het was ondertussen 1930…..
“Ambulance is gebeld, ze loopt er zelf in, ik vroeg nog of ze aan de telefoon kon komen, nee dat kon niet ” zei de ambulancebroeder.
Nu was de boodschap of ik zo snel mogelijk naar huis wilde komen…..de boel werd de boel gelaten en snel reden wij naar Beverwijk.
2145 SEH, lawaai, drukte, veel zusters en dokters en de vraag ” heeft uw kind drugs gebruikt”?
“Uh nee” antwoord ik, “dat doet zij niet”
Een uur later wist ik beter, MDMA en Amfetamine werd er in haar bloed gevonden.
Haar temperatuur 42.7 graden, schuim uit haar mond, draaiende ogen, geluiden maken (bijna dierlijk) en nog veel meer.
Wat gebeurde er nou toch allemaal, de lucht was vandaag toch felblauw?
De vakantie was begonnen en nu zat ik in het ziekenhuis en was alles anders.
23 juli was het begin van de grootste nachtmerrie in mijn, ons leven

.

Het blijft altijd gisteren……

Ik was zo blij toen ik zwanger van je was, het liet op zich wachten, maar ik weet nog hoe blij ik was.
Ik weet nog dat jij geboren werd, een pittige klus, maar meer dan de moeite waard.
Ik herinner mij nog dat je ging lopen, je was er echt laat mee, met 16 maanden stapte je de wereld in.
Wat was ik verdrietig toen jij met je vier jaar oud naar de basisschool ging, je eerste schoolreisje huilde ik tranen met tuiten.
Groep 8 namen we afscheid van jouw basisschoolperiode, ik weet het nog als de dag van gisteren.
Toen jij je eerste vriendje mee naar huis nam, herinner ik mij nog hoe jullie ’s morgens aan tafel kwamen.
Jouw serieuze tweede vriendje was een jongen die lang bleef, de zondagavonden die we met ons allen doorbrachten. De gourmet die wekelijks op tafel kwam, die muziek die hard aanging, wat hebben we gelachen op de zondagavonden.
Zevenhonderddertig dagen geleden was je nog onder ons, hadden wij met enige regelmaat contact, waren er wel momenten dat ik mij zorgen maakt.
Jij belde mij met de boodschap dat je met mij wilde praten, ik weet nog dat ik dacht, NU gaat zij met mij praten over dat wat zo ingrijpend in jouw en ons leven was.
Niets van dat alles werd er besproken, wel weet ik nog dat ik jou wees op je alcohol gebruik, de borreltjes na het werk waren best vaak. Het viel allemaal wel mee zei je tegen mij, ik geloofde je. Mijn vraag die daarop volgde was of jij drugs gebruikte, ik hoor wel eens wat in ons dorp. Jij sloeg met je hand op tafel, “jezus mam, ik niet, maar het is veel erger dan jij ook zal weten”..
Zevenhonderddertig dagen gelden, het lijkt allemaal als de dag van gisteren.
Toen wisten we niet dat we vrij snel in de periode van nooit meer morgen zouden komen.
Het is altijd gisteren gebleven, en dat maakt mij iedere dag verdrietig.
Ik mis je lieverd xx mama

Groepsdruk

Onlangs ontmoette ik jou, gezellig kletspraatje over diverse onderwerpen.
Het onderwerp feesten komt ter sprake, jij zegt tegen mij ” al mijn vrienden nemen xtc als we weggaan”.
Ik kijk hem aan en vraag hem wat hij dan doet ” ik neem het ook omdat zij ook nemen”. Hij kijkt mij aan en zegt direct ” de een neemt mee en zegt dat het goed is”.
De afgelopen dagen heb ik hier regelmatig aan terug gedacht, 50 jaar was deze persoon, en dan is er ook nog groepsdruk.
Maandag, dinsdag en woensdag heb ik bijna 300 kinderen een presentatie mogen geven.
Ook met hun besprak ik groepsdruk, legde ze uit dat je vooral jezelf moest zijn.
Of dat nou met 13 jaar of met 50 is.
Jij springt toch ook niet van de flat omdat jouw vrienden dat ook doen?
Nicolette

Trots

Danielle
Vol bewondering kon ik naar je kijken als je aan het werk was, gedreven rende je in de rondte, alles in je vizier.
Het was een van de momenten dat ik mij een trotse moeder voelde.

Maaike
Je draai in je leven zoekend, met je eigen vizier.
Aangenomen worden in de zorg, liefdevol voor je zusje, mooi mens ben je.
Het is een van de momenten dat ik mij een trotse moeder voel.

Wessel
Ubersociaal en ook een eigen koers, humor xl en gewoon je theorieexamen in 1x halen.
Door jou voel ik mij vaak trots.

Ilse
Jouw weken zijn aangebroken, alles waar Daniëlle en jij plannen over maakte zijn deze week werkelijkheid geworden, maar wel zonder je grote zus.
Vanavond kreeg jij je diploma……
Je eigen gespaarde scooter staat klaar in de tuin…..
En gisteren liet jij de sterfdag van je zus voor eeuwig op je arm zetten.
Jij maakt mij een trotse moeder!
Ik zie de komende 4 dagen (vrij, ma, di, wo) 23 klassen kinderen voor presentaties.
Tom zal mij vergezellen, trots ben ik op onze samenwerking!
Tien die vol geduld het Kusje van Daan dagelijks maakt.
Trots ben ik op jou!

Het schoolseizoen eindigt volgende week, 2000 kinderen hebben in het eerste half jaar geleerd wat je aan basiskennis over xtc moet weten.
De geslaagde kinderen in mijn regio heb ik de hand geschud en een cadeautje overhandigd, ook Tien heeft aardig wat brievenbussen gevuld.
En dan mijn partner, mopperen heeft hij veel gedaan, en doet hij nog steeds.
Geduldig beantwoord hij mijn berichtjes als ik later dan gepland thuis kom, kookt hij dagelijks en steunt mij.
Hij zegt regelmatig dat hij trots op mij is, het zal niet altijd meevallen om met mij samen te leven.
Ik durf te zeggen dat ik intens moe ben, onwijs trots ben.
Weken van 70 uur heb ik gemaakt, ik snak naar rust!
Op naar de laatste presentaties!
Nicolette

Yes We Can

0715 reed ik gisteren naar Hilvarenbeek, Yes We Can clinics hadden mij daar uitgenodigd.
0915 zit ik aan de thee met H, begeleider bij YWC. Ik heb overal toegang toe binnen de setting, mag alles vragen.
0930 komt een ieder naar de huiskamer waar ik zit, 57 jongens en meiden met ieder hun eigen verhaal. Ik schud bij een ieder de hand en meng mij tussen de groepjes.
1000 ochtendactiviteit in het bos, hier ontmoet ik jou, jong en een leven achter de rug waar je u tegen zegt.
We praten over alles en vinden elkaar meerdere malen tijdens activiteiten.
Ook spreek ik met jou, en jou en jou en jou. Jullie vertellen stuk voor stuk waarom jullie in behandeling zijn, hoeveel weken jullie hier zijn, en nog veel meer.
1200 slaapkamer en of huiskamertijd, de jongeren hebben een uur boven (slaapkamer) of beneden (huiskamer) zelf besteedbare tijd.
1300 lunch, allen samen aan tafel, orde, gezag, wederzijds respect en structuur, ik zie en hoor het terug.
Een van de begeleiders houdt voor het eten een praatje waarbij de focus op herstel meerdere malen benoemd wordt. Ik hoor het woord sponsor (een persoon waar je terecht kan als je voelt dat je het zwaar hebt of krijgt, een maatje).
Ik eet mee aan een tafel waar 8 jongeren zitten, leeftijden en sekse gemengd. Hier spreek ik met diverse tafelgenoten, en ook met jou…..jong kind en verslaafd aan heel veel…”weet u mevrouw wat ik zo jammer vind, dat als ik straks 18 ben, ik geen biertje met mijn vader kan doen”.
En jij…..”woensdag mag ik naar huis, ik ben zo blij dat mijn familie er voor mij is, wat ik ook uitgehaald heb”.
Ook jij en ik praten met elkaar, jij een eetstoornis en psychische klachten, en degene die naast je zit verteld mij over de sociale fobie met gameverslaving die hij heeft.
Na de maaltijd wordt door de begeleiding een praatje gehouden en wordt er tafel voor tafel afgeruimd en mag een ieder even 15 minuten los van de stof. Ik voel een tikje op mijn schouder, daar sta jij “mag ik u even spreken”, samen lopen we naar een rustige plek, daar vertel jij mij jouw verhaal, waar jij tegenaan loopt en vraagt mij om advies.
1400 “mijn” groep heeft een middagactiviteit, in een soort theatertje wordt er de komende 3 uur (met onderbreking) over oa herstel en de 10 regels gesproken. Niet 1 keer hoor ik “ja maar” ik zie respectvolle bejegening naar elkaar en hoor werkelijk bij een ieder wat zij zelf eraan kunnen doen om met hun verslaving om te kunnen gaan.
Er wordt geëindigd met muziek van youtube (laatste 10 minuten), de verzoekjes worden ingediend en los van de stof worden de rappers (wat een herrie) luidkeels meegezongen.
1700 slaapkamer en of huiskamertijd.
Ik schuif aan bij diverse groepjes in de huiskamer, luister, vraag en krijg zelf ook vragen die ik uiteraard beantwoord.
Ondertussen wordt de tafel gedekt en gaan we om 1800 aan tafel.
“Komt u bij ons zitten” vraagt een groepje, natuurlijk is mijn antwoord.
Begeleiding (veelal rond de 30 jaar) doet het woord, stelt vragen en geeft aan wat er verwacht wordt.
Met diverse tafelgenoten heb ik een gesprekje, openhartige kinderen en soms hartverscheurende verhalen komen tot mij.
1830 arriveert Tom, hij komt de spullen voor de powerpoint installeren en wordt eerst door 57 jongeren welkom geheten, “hallo Tom” hoor ik luidkeels door de ruimte.
1900 wordt de tafel met duidelijke taakverdeling tafel voor tafel afgeruimd.
1915 start ik mijn presentatie aan 57 jongeren en hun begeleiders.
Nog niet eerder heb ik zulke openhartige verhalen over xtc mogen horen. Er is niet 1x door elkaar gepraat, ik zie ook nu heel veel respect naar wie dan ook.
2045 stopt mijn presentatie, staan 57 kinderen op en hoor ik zo een hard geklap, ongelooflijk…..ik lees “doodgewoon” nog voor en krijg wederom eenzelfde applaus.
Begeleiding doet een afsluitend woord, alle kinderen (en begeleiding) staan in een kring en houden elkaar vast. Er worden regels hardop (na)gezegd, wat een energie, ik voel mij bevoorrecht dat ik hiertussen mag staan.
Met een team Daniëlle pen, kaartje en sticker van kusje van Daan vertrekt een ieder uit de zaal.
Tom ruimt de spullen op, ik sta in de gang en praat nog na, ontvang knuffels en heb huilende kinderen bij mij.
Ik knuffel, zeg nog iets en spreek dan nog even met jou……hevig geëmotioneerd sta jij voor mij….”een vriendin van mij overleed ook aan xtc, kent u …. uit …?
Ik vertel hem dat ik haar moeder heb mogen ontmoeten en met beide ouders facebookcontact heb.
2130 gaan Tom en ik weg, ik weet niet waar ik moet beginnen als hij en ik buiten staan. Mijn gedachten gaan alle kanten op, ik bel eerst naar mijn man om even met hem te praten.
2310 ben ik thuis en praat thuis nog over mijn dag, wat een enorm geweldige dag!
Lieve kinderen van vandaag, jullie maken het verschil!
Dank jullie voor jullie openhartigheid en jullie verhalen die ik mocht horen.
Liefs Nicolette

Ik huil om jou….

Vorige week overleed er een jong kind in mijn buurt.
Zijn moeder en ik zagen elkaar afgelopen zaterdag.
We spraken, omhelsde en huilde samen.
Vandaag was de uitvaart, dat wist ik, dat zag ik.
Bij het wegrijden van mijn woning werd het kleine mannetje uit zijn huis weggetild.
Ik zag de uitvaartleidster die Danielle haar uitvaart deed op de weg staan, het verkeer stopte…..mijn déjà vu kwam zeer snel. Snikkend heb ik op de rand van de stoep gewacht tot zij wegreden, om vervolgens naast elkaar bij het stoplicht te staan.
Zij linksaf naar de begraafplaats, ik rechtsaf naar mijn werk….
Zoals ik vandaag tegen mijn collega zei, het voelt nog altijd als gisteren, en nog nooit als eergisteren.

De week….

Mijn werk loopt prima, ik ga weer naar school voor een HBO opleiding en ontving positieve feedback van mijn manager.
Na de dood van Danielle ben ik na 7 weken weer gaan werken, hier kon ik mijzelf heerlijk mee afleiden.
Ook met de presentaties erbij kan ik mijn werk goed doen.
Afgelopen week werd ik door yes we can clinics benaderd met de vraag of ik bij hun met de kinderen mee wilde draaien. Ook vroegen zij of ik dan savonds mijn verhaal wilde vertellen. In juni zal ik van 0900 tot 2200 meedraaien met het programma dat zij hun kinderen bieden.
Ik zal met de kinderen sporten eten en praten.
Ook zal ik binnenkort in Brabant op een school voor dove kinderen met een lager IQ presentaties geven. In Haarlem op een VSO school en ook in Heerhugowaard zal men mij 3 dagen tegen komen.
De stichting loopt goed, de naamsbekendheid wordt steeds groter.
Op de feestweek in Santpoort hoop ik in augustus een mooi doek te hebben hangen.
De stickers komen van de week binnen.
Dinsdag zat ik met de bestuurders van de baltic race auto’s die binnenkort vertrekken. Er volgt een mooie donatie wisten zij mij te vertellen.
Woensdag zat ik met de bonuszus van een onlangs overleden jongen. Zij wil voor haar afstuderen iets met mijn stichting doen. Samen hebben we gebrainstormt, wordt vervolgd.
Donderdag stond ik om 1200 bij de uitvaart van de vader van een gezin waar ik werk. Te jong liet hij zijn vrouw en kinderen achter, zijn bloemen werden aan Danielle geschonken.
Diezelfde avond vierde we de bruiloft van mijn buurjongen, stralend waren zij het middelpunt
Het bericht van het 21 jarige meisje die overleed (na gebruik van middelen) kwam ik op heel Facebook tegen.
Kortom, een heftige week met emoties die alle kanten opschoten.
En ook vandaag, op dit tijdstip, deze datum….22 maanden geleden om 1140 was het afgelopen.
Storte mijn leven in en begon mijn nieuwe leven.
#ikkoesterhetleven

Ik hou van jou….

De afgelopen dagen liep ik met enige regelmaat over het strand.
Hoofd in de wind, handen in mijn zakken of handen in het zand.
Prachtige schelpen, nog mooiere stenen, allemaal hadden ze een verhaal.
Jarenlang verbleven zij in dit geval in de zee, op een plek waar zij gevormd werden.
Diepe groeven, mos, breuken en deuken, allemaal verschillend, en toch gelijk.
Zo denk ik ook aan jou terug, het leven heeft jou ook gevormd.
Mooie herinneringen, intens verdrietige herinneringen, samen hebben wij erover gepraat, gelachen en gehuild.
Wat ik op het strand achterliet waren tranen, wat moest ik huilen.
Met de wind om mijn oren kon ik jou horen, je stem zoals hij was, de woorden die je vaak zei: “mammmmm ik hou van je”!
En zo is het, ik hou ook van jou!
Onnoemelijk veel, zoveel zandkorrels als er op de stranden liggen, zoveel hou ik van jou.
Dag mooi sterrenkind van mij.
X mama

Stoer

Diverse malen lees ik in de pers artikelen over drugs.
Zo ook gisteren, ik lees in de pers over een Europees drugscongres.
Daaronder lees ik reacties van de medelanders, zittend achter hun pc of telefoon.
De meest ernstige verwensingen naar de persoon zelf (korpschef) komen voorbij, zo ook hoe het allemaal beter kan.
In 2016 kwam ik zelf in het landelijke nieuws, daar gebeurde hetzelfde als ik gisteren zag gebeuren.
Medelanders wisten allen zeer goed hoe mijn horrorweekend nu echt was geweest.
Medelanders wisten zeer goed hoe dom mijn kind was geweest, want zij……….
Dit bericht is voor jou, zittend en veroordelend achter je pc of telefoon.
Waarom moet er altijd veroordeeld, afgebrand en of gekwetst worden? Sommige mensen heb ik een inbox gegeven, gewoon met een vriendelijke toon.
Dan hoorde ik “oh sorry, zo bedoelde ik het niet”, of “ik wens u veel succes met uw missie”.
Als je nou zo graag “stoer” wil zijn, je korpsbal er taggend bij betrekt , nodig mij gerust uit.
Dan praten we er face to face met een bakkie over.
Mocht je nou willen weten waar ik voor sta, vraag het mij gerust.
Oh en dan ook nog het volgende, wil jij een keer als ervaringsdeskundige mee naar mijn presentatie, dat kan.
Fijne dag.
Nicolette
#bewustwording

De jeugd van tegenwoordig…..

(en niet alleen de jeugd…..).
Ik kijk zojuist rtl late night, Edith Bos vertelt over haar eigen burn out en over de jeugd en hun burn outs.
De jeugd van tegenwoordig wil graag alles doen.
# school
# werk
# vrienden
# relatie
# drankje
# hapje
# feestje
# sporten
# carrière maken
# slapen
Waar niemand over spreekt, en ik mijn zorgen over uit wil is het volgende…..
Als je bovenstaande zaken nu leest, dan word je toch al moe bij de gedachtes?
Om dit alles vol te houden wordt er wat geslikt en of gesnoven, want het is pas feest als jij bent geweest?!
Denk nu eens na….
Gebruik jij om deze redenen middelen?
Gebruik jij omdat anderen ook gebruiken?
Gebruik jij omdat…….
Jij bent dus bekend met het woord gebruik…….dan weet jij waarschijnlijk ook dat je je gezond verstand kan gebruiken?
Jij wil toch ook een toekomst?
Wees jezelf bewust van dat wat je echt nodig hebt om te leven.
En wat zou ik blij zijn als het onderwerp middelengebruik en burn out onderzocht zou worden.
Nicolette
#bewustwording

Rollercoaster

Rollercoaster
0715 stap in vanmorgen in mijn auto, cliënt wordt om 0730 door mij de ochtend ingeholpen.
0815 rij ik naar een parkeerplaats dichtbij waar Tom mij oppikt om naar Dokkum te rijden.
0915, mijn collega Mariette appt mij vanaf de ijsbaan, zij schaatst geld bijeen voor mijn stichting.
In de auto schrijf ik mijn rapportages, praat met Tom over de school waar wij heengaan.
1035 zitten wij in Dokkum aan een bakkie.
1100, goedemorgen, ik ben Nicolette!
MBO niveau 4 allemaal derde jaars kijken mij vol verwachting aan.
De komende 1.5 uur wordt er geluisterd, gevraagd en vallen er bij sommige leerlingen tranen.
Er wordt geëindigd met wonderschone kusjes en het uitdelen van lippenbalsems.
1240 een broodje en soepje, nog napraten met de docente en weer terug.
In de auto eerst mijn werktelefoon, casuïstiek overleg met een collega die graag overleg met mij wilde.
Een uur later open ik mijn telefoon, vandaag zou Danielle haar plaat geplaatst worden.
Mijn man stuurt een foto, hij heeft zojuist met de platenmeneer de steen geplaatst, ik raak emotioneel en bel even met hem. Wat een pracht plaat en graf is het geworden!
1500 rijdt Tom mij Haarlem in, ik ga direct naar het graf om de plantjes er weer op te zetten.
1600 sta ik met mijn voltallige gezin bij elkaar bij het graf, hebben we een prachtig bloemstuk neergelegd.
1630 “hoi Nicolette ” cliënte wacht mij bij de voordeur op, een tweede cliënte arriveert ook.
Theetje en luisteren naar hun verhalen maken dat ik om 1820 thuis kom.
Mijn eten staat klaar, “hoi mam” “hee Niek” we zijn allemaal nog vol van vanmiddag.
1910 stap ik weer in de auto, bloemschikken met de pvh, even “los vd stof” sta ik nu tussen plakken mos en bolletjes.
Wat een dag, wat een emoties, wat ben ik blij met mijn gezin en de mensen die ons (en wij hun)lief hebben om ons heen.
Liefs Nicolette

 

Legaliseren

Legaliseren?
Met enige regelmaat wordt er aan mij gevraagd of legaliseren een oplossing tegen de drugsoverlast en of slachtoffers zou zijn?
Mijn bescheiden mening is niet belangrijk, maar ik wil er best iets over zeggen.
De voordelen zouden kunnen zijn:
* Drugs waarvan de inhoud gelijk is, mogelijk minder slachtoffers ivm doseringen.
* Een duidelijker beeld van hoeveel er gebruikt wordt.
* Een vaste prijs.
* Het uit het illegale circuit halen.
De nadelen zouden kunnen zijn:
* De illegale sector gaat deze bron van inkomsten niet loslaten.
* De illegale sector gaat onder de prijs verkopen.
Zo zullen er nog vele redenen zijn, prima om hier met elkaar over te discussiëren.

En laten we het afval niet vergeten.

Tom Kiel Vergeet het drugsafval niet, 200.000 kilo per jaar wordt er in Nederlandse natuurgebieden gedumpt. En de illegale kap van tropisch regenwoud voor de winning van de zeldzame sassafrasboom in Cambodia.
https://www.changingperspective.info/…/iedereen-hekel…/

Kusje van Daan

Mijn presentaties eindigen met een kusje van Daan.
De kinderen krijgen te horen en te zien wat een kusje is.
Na de uitleg gaan zij de kusjes maken.
Steevast zie je dat een ieder om zich heen kijkt, mij aankijkt. Ik geef nog wat voorbeeldkusjes en de 1e leerling is klaar, als ik het kusje voorlees en een compliment geef vliegen de kusjes mij om de oren. Na de presentatie kijk ik of de kusjes in het format passen, of de teksten aanspreken en stuur ze naar Tien. Zij zorgt ervoor dat ze bij de drukker komen, ik haal ze daar weer op en ga ermee terug naar de maker ervan.
“Bent u het geworden mevrouw”?
Ik wilde net de klas uit lopen waar ik afgelopen week een presentatie gaf.
Een aantal kinderen hebben zojuist hun kusjes op papier uitgedeeld gekregen.
Ik antwoorde JA, ik ben het geworden!
Alle 30 kinderen klappen spontaan en gaven mij felicitaties.
IJmonder van het jaar, dat werd ik op 5 februari 2018.
Sindsdien ben ik een aantal malen in de krant geweest, regionale tv en heel veel op social media.
De kusjes vertellen een verhaal, de kusjes willen jou wat vertellen.
De kusjes zijn van Daan, mijn Danielle, mijn kind.
De kusjes, zij waren er al voordat ik IJmonder van het jaar werd.
De kusjes zijn onderdeel van mijn presentaties in het kader van de bewustwording.
De kusjes…..

 

Dapper

Dapper!
Gisteren en vandaag was ik op het Mondriaan college in Den Haag.
2 kleinere en 2 zeer grote groepen meiden en enkele heren die op het MBO zitten.
Hier ontmoet ik jou gisteren, je zit aan het gangpad en knikt als ik iets uitleg.
Je vinger gaat oDapper!
Gisteren en vandaag was ik op het Mondriaan college in Den Haag.
2 kleinere en 2 zeer grote groepen meiden en enkele heren die op het MBO zitten.
Hier ontmoet ik jou gisteren, je zit aan het gangpad en knikt als ik iets uitleg.
Je vinger gaat omhoog “mag ik iets zeggen”?
Jij verteld in de klas over jouw xtc gebruik, waarom jij het graag gebruikt.
Ik hoor ohhh en ahhh om jou heen.
Wat vind ik jou een stoer wijf, voor je mening uitkomen in een groep is niet voor iedereen weggelegd, maar jij doet het! Ik zeg jou direct dat ik jou waanzinnig dapper vind.
Ik luister naar jou, en jij naar mijn presentatie. Aan het einde van de presentatie ben jij vrij snel vertrokken, we hebben elkaar niet meer gesproken.
S’avonds vertel ik thuis over jou, hoe goed ik het vond dat jij voor jouw mening uit kwam.
Vanmorgen was ik wederom bij jou op school, voor de toiletten zag ik je zitten.
Ik praat eerst met je klasgenoten, jij mengt je in het gesprek “ik heb na uw presentatie echt goed nagedacht en weet niet of ik volgende keer zo snel meer slik”. Ik vertelde je dat ik vanavond over jou ging schrijven, dit omdat jij zoveel indruk op mij maakte.
Vandaag na mijn tweede presentatie blijft er een dame “hangen”, of ze nog even met mij mag praten?
Tuurlijk mag en kan dat (ik maak hier altijd tijd voor).
Een voor jou bekend persoon heeft jou en je vriendin gedrogeerd. Een zeer persoonlijk verhaal volgt.
Deze jongen heeft dit vaker gedaan, heeft mensen zonder toestemming op beeld vastgelegd.
Deze week doe jij aangifte, hoe dapper ben jij!
In de gang krijg ik een dikke knuffel, met een team Danielle lippenbalsem en aansteker scheiden onze wegen.
Wat een bijzondere verhalen heb ik mogen horen.
Wat een tranen zijn er door jullie gelaten.
Wat maken jullie op jullie nog jonge leeftijd veel mee.
Gisteren en vandaag had ik 2 verschillende gasten bij mij. Beiden hadden mij gecontact, de een voor haar studie criminologie, de ander als journalist, zelf voorlichting gevend persoon en nu een boek over drugs aan het schrijven.
Het waren “mooie” dagen, tot gauw ROC Mondriaan.
mhoog “mag ik iets zeggen”?
Jij verteld in de klas over jouw xtc gebruik, waarom jij het graag gebruikt.
Ik hoor ohhh en ahhh om jou heen.
Wat vind ik jou een stoer wijf, voor je mening uitkomen in een groep is niet voor iedereen weggelegd, maar jij doet het! Ik zeg jou direct dat ik jou waanzinnig dapper vind.
Ik luister naar jou, en jij naar mijn presentatie. Aan het einde van de presentatie ben jij vrij snel vertrokken, we hebben elkaar niet meer gesproken.
S’avonds vertel ik thuis over jou, hoe goed ik het vond dat jij voor jouw mening uit kwam.
Vanmorgen was ik wederom bij jou op school, voor de toiletten zag ik je zitten.
Ik praat eerst met je klasgenoten, jij mengt je in het gesprek “ik heb na uw presentatie echt goed nagedacht en weet niet of ik volgende keer zo snel meer slik”. Ik vertelde je dat ik vanavond over jou ging schrijven, dit omdat jij zoveel indruk op mij maakte.
Vandaag na mijn tweede presentatie blijft er een dame “hangen”, of ze nog even met mij mag praten?
Tuurlijk mag en kan dat (ik maak hier altijd tijd voor).
Een voor jou bekend persoon heeft jou en je vriendin gedrogeerd. Een zeer persoonlijk verhaal volgt.
Deze jongen heeft dit vaker gedaan, heeft mensen zonder toestemming op beeld vastgelegd.
Deze week doe jij aangifte, hoe dapper ben jij!
In de gang krijg ik een dikke knuffel, met een team Danielle lippenbalsem en aansteker scheiden onze wegen.
Wat een bijzondere verhalen heb ik mogen horen.
Wat een tranen zijn er door jullie gelaten.
Wat maken jullie op jullie nog jonge leeftijd veel mee.
Gisteren en vandaag had ik 2 verschillende gasten bij mij. Beiden hadden mij gecontact, de een voor haar studie criminologie, de ander als journalist, zelf voorlichting gevend persoon en nu een boek over drugs aan het schrijven.
Het waren “mooie” dagen, tot gauw ROC Mondriaan.

Drie en twintig

Vandaag ben jij 23 jaar geleden geboren.
Voor het tweede achtereenvolgende jaar ben je er niet meer bij.
Wat kan ik er nog over zeggen, mijn gedachtes zijn te veel om op te schrijven.
Ik ben erg emotioneel, heb vandaag op Peter zijn verjaardag een paar keer gehuild. Stilletjes als ik in de keuken stond of naar de wc moest.
Drie en twintig, je had moeten shinen, je huisje op orde hebben, vriendje, kindje……maar van dit alles niets.
Je bent weg, zo onnoemelijk ver weg.
Ik ben bang je stemgeluid te vergeten, je geur te vergeten. Ik ben bang dat mensen jou gaan vergeten, dat je naam niet meer genoemd gaat worden.
Ik kreeg lieve berichtjes van Megan, Steffie en Roos, wat een toppers van meiden zijn dat!
Deze week ga ik een paar honderd leerlingen vertellen hoe leuk jij was, hoe stoer jij was, hoe stront irritant jij kon zijn en hoe ik je mis.
Tot aan de sterren en terug zouden we zeggen als we dat nog hadden gekund.
Je grafsteen is deze week waarschijnlijk klaar. Een prachtige grote glazen plaat met jouw foto erop.
Groot, zodat mensen niet om jou heen kunnen, met de vlinders erop, de vlinders die nu op mijn schouder en in mijn hart zitten.
Drie en twintig kusjes op toet.
Mama

 

Ijmonder van het jaar.

Een beetje in de war, dankbaar en moe ga ik nu naar mijn bed.
IJmonder van het jaar 2017, ikke…..
Wie op mij gestemd heeft, bedankt!
Wie er vanavond was, bedankt.
#bewustwording
# ijmondervanhetjaar

 

Druk

Zo, de drukte begint wat af te zakken…..na een paar duizend!!!!!! berichten zal ik de eerste update weer posten.
Gisteren in alle vroegte reden Tom en ik naar Den Bosch toe.
Koning Willen 1 had mij wederom benaderd om 153 leerlingen in twee groepen mijn presentatie te laten volgen.
Bij het vertrek hoor ik los van “dank u mevrouw” ook “dit had ik nodig”.
Lieve, mooie kusjes heb ik voorbij zien komen, dank jullie hiervoor.
Ook had ik een gaste, zij verloor een jaar voor mij haar mooie dochter.
Haar dochter was net als Danielle 21 jaar, en ja……helaas overleed Laura net als Danielle na xtc gebruik.
Lieve Wilma, ik vond het heel bijzonder en fijn dat jij erbij was!

Jij….

Ik schrijf dit stuk speciaal voor jou…
Jij en ik kennen elkaar, best al lang, al vanaf dat jij klein bent.
Jij, tikkie rebels, ik vond je eigenlijk altijd wat onzeker overkomen.
Sinds een jaar ben jij naar festivals, hier slik jij xtc.
Jouw ouders hebben jou het verhaal van Daniëlle verteld, jij zegt als jouw ouders hier iets over zeggen “jaha ik weet het nu wel”.
Gelukkig test je wel je xtc, maar zoals jij ook weet is het gebruik na testen NIET veilig.
Toen jij de eerste keer een kwart pil nam, wist jij ook dat dit niet zegt dat het 0.25 is. De inhoud van xtc is niet altijd zoals bij bijvoorbeeld paracetamol evenredig.
Jij gaf aan het risico te willen nemen, ookal kende jij Danielle.
Want als je de hele nacht met jouw vrienden en jouw relatie door wil gaan, moet je wel.
De vermoeidheid en jouw vrienden die allemaal slikken hebben de doorslag gegeven te slikken.
En niet geheel onbelangrijk, ook jij wil erbij horen….
Wel ben ik blij dat jouw moeder het gesprek met jou aanging.
Ookal vindt zij het heel moeilijk dat jij deze keuzes maakt, toch praten jullie erover.
Wekelijks vertel ik ad kinderen waar ik kom, praat er met je ouders over!
ik hoor regelmatig: ” dan breken ze mijn benen”….
Ookal ben je het er als ouders niet mee eens, blijf er toch over praten.
Weet waar je kind heen gaat, probeer zonder te veroordelen elkaar te informeren.
Daarom schrijf ik vandaag dit stukje voor jou, maar ook voor jou!
Want ookal kennen wij elkaar niet, jij leest mijn stuk. Ookal kennen wij elkaar niet persoonlijk, toch schrijf ik dit ook voor jou.
Jij maakt ook keuzes, keuzes om risico’s te willen nemen.
Jij weet waarschijnlijk ook wel dat middelengebruik risico’s met zich meeneemt.
Zoals ik wekelijks op scholen vertel:
Iedereen doet het
Het gaat toch altijd goed
Het mag van mijn ouders
Ik neem er af en toe 1
In een vertrouwde omgeving
Het was maar een halfje
Herken jij dit ook?
Aankomende week ben ik in Heemskerk en Haarlem, misschien komen wij elkaar daar tegen?
Weet dat je altijd een keuze hebt, die heb ik en die heb jij.