Drie presentaties vandaag op het Technisch en Maritiem college. Drie totaal verschillende groepen op alle fronten.
Daar zie ik jou zitten, tikkie bijdehand tegen mij, in uitspraken en blik. Dan start ik de presentatie en zie ik jouw houding veranderen. Als ik klaar ben zie ik je draaien en kijken, kom je via een omweg nog even naar mij toe. We praten wat en je gaat weer weg
10 minuten later ben je er weer,nu met iemand bij je. Je vraagt of wij even kunnen praten, natuurlijk kan dat……
Jouw zus had xtc geslikt, het was heel fout gegaan, zij raakte ook oververhit en haar lever was er ook mee gestopt….zij kreeg ook een levertransplantatie……En die was gelukt! Nu met medicijnen ging het goed met jouw zus, ze had zelfs een baan.
Ik ben erg onder de indruk van dit verhaal, het raakt mij erg
Ik geef een armbandje mee die jij aan je zus zou geven.
We praten nog over jouw opleiding en over jouw hobby’s. Jij bent ergens heel goed in, daar krijg ik foto’s van te zien.
Ook vertel je mij dat je blowt, om af en toe je problemen te vergeten.
Hier praten we samen nog over, 20 minuten later gaat de bel, zeg jij doei en ga ik mijn volgende presentatie in.
Lief lief kind, dank je wel voor het vertrouwen dat jij in mij had om dit te durven te vertellen.
Veel liefs Nicolette