De hoed en de rand…..
Vorig jaar schreef ik al over de lijkkist waar ik in gelegen had. Ik wilde weten waar mijn kind in te liggen kwam.
Ook schreef ik dat ik achter in de lijkwagen had gezeten, dit omdat ik wilde weten waar Danielle lag en hoe het eruit zag.
Ook beschreef ik het verhaal van de crematie, hier heb ik goed geluisterd wat er ging gebeuren. Ik heb gekeken en heb alles opgeslagen.
Nu Danielle haar graf van de week gegraven was ben ik er heen gegaan.
Ik luisterde, kon vragen stellen en ben ook hier in gaan staan. Ook hier was niets engs aan, het graf was geschut en ik snap nu hoe het werkt.
Wij hadden dit soort zaken nog nooit meegemaakt, wat ben ik blij dat ik alles maar dan ook alles gevraagd heb wat ik wilde weten. Dit zorgde dat ik snapte hoe dingen in hun werk gingen.
Als ik had geloofd wat mensen vroeger zeiden dan had ik doodsbang geweest.
Nu weet ik hoe het ziet, voelt en werkt, en dat geeft “rust”.
En ik kan zeggen dat ik met 2 voeten in mijn graf heb gestaan……..want Danielle haar graf wordt ook mijn graf.
Nicolette
De voorste 2 treden zijn nog weggehaald.
