Het leven van een rouwende moeder

De weken vliegen voorbij, we zitten nu al op ruim 9 weken na het overlijden.
De bloemen worden nog steeds gebracht, vriendinnen appen, bellen, we praten veel over Danielle.

Maar god oh god wat is het f#cking stil

Geen gebler als je binnen kwam
Geen eindeloos gebel als je je sleutels weer eens vergeten was
Geen apjes waar ik ben en wat ik doe
Geen verhalen over wie dan ook
Geen schaterlach als je weer een verhaal had
Geen ge ren en gevlieg met je fiets, de bus

Ik ben veel bezig met de stichting en alles daar omheen. Het geeft mij een fijn gevoel om met Danielle bezig te zijn.
Je weet als iemand dood is dat je hem of haar echt niet meer levend gaat zien. Maar wat lijken er toch veel meiden op elkaar, lang haar, H en M jas aan, sneakers, skinny jeans, de halve wereld ziet er zo uit. Natuurlijk weet ik dat het Danielle niet is, maar soms maakt je lijf even een schrik momentje.

De vraag die ik met grote regelmaat krijg is, hoe is het nu?
Naar omstandigheden goed zeg ik dan.
Zo is het ook, naar omstandigheden gaat het ook goed.
Ik kan weer eten, ik werk weer volledig, sport, doe de dingen die ik wil, neem de tijd daar waar nodig en of mogelijk.
Ik zit niet op de bodem van de put en wil daar ook absoluut niet zitten, heb mijn hulpbronnen om daar niet te hoeven zijn.

Maar het grote gemis, dat is iets wat mij de hele dag achtervolgt.
Liedjes op de radio weten mij op mijn kwetsbare plek te raken, mijn moederhart.

Ik dacht vandaag nog bij het horen van het liedje daughters van John Myer wat een voorrecht ik heb om moeder te mogen zijn.
Zoals ik gisteren met iemand besprak en het zo uitlegde:

Eerst wil je graag zwanger worden, en ben je blij als dit lukt
Dan hoop je dat je 12 weken zwanger bent, soort van veilig
Daarna hoop je de 28 weken te halen ivm vroeggeboorte
Vervolgens de 40 weken om te bevallen
Dan hoop je dat de bevalling goed gaat
Vrees je daarna voor wiegendood
Moet je ze loslaten naar de peuterspeelzaal
Kleuterschool
Voortgezet onderwijs
Gaan ze een keer met vriendinnen weg
Krijgen ze een vriendje
Worden ze 18 en zijn ze voor de wet keuze bevoegd……..
Maken ze heftige dingen mee die je ze zo graag had willen besparen.
Zijn ze 21, hebben ze plannen om op zichzelf te gaan wonen

Gaat ze dood………

Het leven van een rouwende moeder is vergelijkbaar met dat van andere moeders, alleen heb ik een gat in mijn hart, en die verdwijnt nooit meer.