In de bloei van mijn rouw…..
Rouwen is vergelijkbaar met een zaadje dat je plant.
Je stopt het in de grond, voedt het en het groeit.
Rouw groeit ook, maar het kan als je het niet goed verzorgd verwilderen.
Mensen vragen zich af hoe dat nou voelt, rouwem……
Misselijkheid, gevoel van nervositeit, angst, pijn, dat is wat ik voel.
Diana heeft mij vandaag middenin de periode van rouw geportretteerd.
Achter een deken van mist is de zon hard zijn best aan het doen om door de breken.
Al deze facetten zie je terug in de foto’s.
Letterlijk zie je mij, in de kou met een deken van mist, gevolgd door een zon die tracht door te breken.
De foto met het as vind ik erg mooi geworden. De symboliek van het gesloten hart van Danielle, de andere harten nog open (andere kinderen) en het as dat nog een letterlijk bewijs van haar aanwezigheid is.
Rouwen is topsport, en dat kan je alleen met de juiste mensen om je heen, de juiste voeding en voldoende rust.
