Lieve Daan,

toen je hoorde dat je nog een zusje kreeg, was jij het vrolijkste meisje van de wereld. Vanaf het moment dat ik er was waren we niet meer te breken. Je knipte me navelstreng door en toen begon alles. Als er iets met me was was jij degene die vroeg; Ils wat is er? Of; Mvr Koopen waarom doe je zo. En jij wad degene bij wie ik echt mezelf kon zijn, ik hoefde me nergens voor te schamen, gek waren we toch wel! Je beschorm me, in Italië toen we vielen samen, in Spanje bij de zee…. ik was belangrijk voor je, netzoals Maaike & Wessel. Je zusjes en broertje stonden op 1 voor je. Vandaar je tattoo. Ik ben je dankbaar dat je me 2e moeder bent geweest deze 14 jaar & 19 dagen. Maar ik ben je nog veel dankbaarder dat ik zoveel dingen in me leven heb meegemaakt samen met jou. Zonder jou was ik nooit geweest hoe&wie ik nu ben. Je bent zo sterk geweest in je leven, altijd…. iedereen kan van jou leren, ook van je fouten. Je had mijn voorbeeld moeten blijven, niet het voorbeeld van de gevaren van XTC. Je had er voor ons allemaal moeten blijven. Je had niet hoeven te verliezen, maar je hebt gevochten, zoals je altijd deed. Ik je al 141 dagen niet meer levend gezien. Ik heb je al 135 dagen niet meer gezien… elke snapchat die ik maak kom bij jou nog binnen. ik mis je, jij bent degene die me elke dag sterk houd, je bent degene die me elke dag een lach op me gezicht geeft, maar ook elke dag laat huilen. Dag in, dag uit.