9 maanden……
Ik was begin 20, we kochten een huis en als de kop eraf was dan zouden we over zwanger raken spreken. Toen voor mijn gevoel de kop eraf was stopte ik (in overleg met de pil), er gebeurde van alles, maar zwanger raakte ik niet.
24 maanden verder was ik dan zwanger, en de negen maanden zwangerschap gingen voor mij in.
Negen maanden, pff je kon ze wel vooruit kijken, iedere week keek ik op mijn kalendertje hoe je eruit zou zien, hoe groot en vooral wat je allemaal al kon.
En op een dag verschil, 9 maanden verder was je daar, niet zonder slag of stoot. Zwangerschapsvergiftiging voor mij en nog wat andere minder gezellige dingen, maar jezus……ik had een kindje gekregen. Een mini mensje van mijn eigen vlees en bloed, voorkeur voor jongens of meisjes heb ik nooit gehad, maar dat ik een kind mocht krijgen, god allemachtig wat was dat mooi.
Negen maanden geleden ben ik in de hel van mijn leven beland, Precies 9 maanden geleden stopte de beademing en begon jij aan jouw reis. Geen wereldreis wat je graag wilde, geen drankjes meer doen met de meiden, niet meer binnenwaaien en mij een dikke zoen geven.
Daar waar ik nu op dit moment ben heb ik afgelopen week een kaars aangezet, die brandt 24 uur per dag. De storm van gisteren heeft de vlam niet uitgekregen. Liggend in mijn bed zal ik de vlam soms hoger dan gewoon komen, ik hoopte dat je een “teken”zou geven. Ik zag bij het winkelen in de supermarkt een grote vlinder vliegen, zou het dan?
Niets van dit alles gebeurde………
9 maanden, ze staan als de dag van gisteren op mijn netvlies, en toch zijn ze voorbij gevlogen, eigenlijk zoals jij was, met veel snelheid door het leven……..
De klok tikt nu 1140, negen maanden geleden blies jij je laatste ademhaling uit en gaf het beeld één rechte lijn, 9 maanden……..
