Presentatie

Vandaag was ik voor de eerste keer mee naar de presentatie van Nicolette.
Mijn gedachtes vooraf aan de presentatie waren: verdriet en uitleg betreft xtc.
Toen de klas van het Ichtes Lyceum binnen kwam dacht ik dat het een lastige groep zou zijn om voor te staan. De leeftijd van rond de 14 jaar: midden in de puberteit en vol in ontwikkeling. Waar dus bijdehand en grote mond bij hoort.
De klas van 36 kinderen namen plaats en ik paste me aan door zo onopvallend mogelijk een andere tafel te nemen en de kinderen de ruimte kregen om “lekker” te zitten.
Het was een klas zoals een klas is: beetje rumoer.
Nicolette begon haar presentatie en het viel stil…
Ook ik keek mee naar de foto’s en hoorde het verhaal van Daniëlle. Slik. Pffff die tranen….. ze prikte in mijn ogen en had moeite ze binnen te houden. Ik dacht aan de momenten dat ik Daniëlle had meegemaakt en de momenten die Daniëlle aansloot bij de mannen. (Daar bedoel ik mee de vrienden van Peter). Het schater gelach en de volume in haar stem.
Maar goed; dat zijn de mooie herinneringen waarvan jullie ze denk ik niet willen weten ivm de lengte van dit verhaal.
Nicolette haar stuk ging door op de xtc: het maken, het gebruiken, het testen etc. Hierbij stelde ze vragen aan de klas en betrok zo allen erbij. En ze waren er bij! Super geïnteresseerd. Ik keek af en toe door de klas en zag dan alle koppies gericht naar haar ipv het smoezen wat ik altijd in de klas deed op die leeftijd😅.
“De kusjes” en de kaartjes van “als ik aan Daniëlle denk dan…” werden uitgedeeld. Hierdoor keek ik naar de klok en besefte dat de tijd is gevlogen. Pakkende kusjes werden voorgelezen.
Toen de bel ging bleef het rustig. Ook daar keek ik van op. Geen kinderen die alles snel in hun tas gooide en rennend het lokaal uit. Huh.
De presentatie vond ik boeiend!! Die uitleg was zo goed naar nivo omgezet en de voorbeelden erbij vond ik steengoed. Zo noemde Nicolette over het lachgas dat de longen 20 seconden doen bevriezen. 20 seconden is niet veel toch? Nou neem je hand in vuur 20 seconden of je vinger aan stroom 20 seconden; daar wil je niet aanzitten.
Of het voorbeeld over de ingrediënten van een pil (scheikundige rommel) en de uitleg naar het alledaagse leven.
Eenmaal naar huis rijden dacht ik terug aan hoe het was gegaan. Hoe Nicolette op haar rustige manier alle aandacht van de kinderen kreeg. Hoe ze hun erbij betrok en ook aan hoe ze de informatie gaf. Petje af!! Ik kan alleen maar zeggen: well done! Je hebt de bewustwording achtergelaten. Ik hoop dat ze daardoor eerst goed na zullen denken en een percentage zelfs ‘nee’ durft te gaan zeggen.
Daan liefie: je moest eens weten…. je bent bekent. Door heel Nederland ‘beroemd’. Maar dood.
Monique